بعضـــــــــ ی وقــــت‌ها یـکی طوری میسوزونتت کــــــ ه هزار نــــــفر نمیتونن خامـــــوشت کنن . …. … ……… بعضی وقـــــــت هــ ـا یکی طوری خاموشت میــکـنـــــــ ه که هزار نفر نمیتونن روشنتــــــــ کنـــ ـ ــن.

دلتنگــــی عین آتش زیـــر خاکستــر اسـت ،

گــاهـــی فـکر میـــکنی تــمـام شـده ،

امــا یـک دفـعه ، همــه ات را آتـش میزند

چــه لــَحظـه ے دردآوریــه ...

اون لـَحــظه کـه میپـُرسـه خوبــے ؟

پـَنـج خـَط تـایپ میکـُنے ولــے بجـاے
" Enter "
هــَمـه روپـاکـــ میکـُنـے ومینـِویسـے خوبـَم ... تـوچــطورے ؟

ﮐـﺴـﯽ ﭼـﻪ ﻣـﯽ ﺩﺍﻧــﺪ ؟ !
ﺷﺎﯾﺪ ﺭﻭﺯﯼ ﺑﯿﺎﯾﺪ ﮐﻪ ﺣﺎﻝ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺧﻮﺏ ﺷﻮﺩ ...
ﻫــﻮﺍ ﺧـــﻮﺏ ﺷـــﻮﺩ ...
ﻋــﺸــﻖ ﺧــﻮﺏ ﺷــﻮﺩ ...
ﻭ ﺗـــــﻮ ...
ﺧــــﻮﺏ ﻣــﻦ ﺷـــﻮﯼ .

دنبــــــال بهانـــــه نباش عزیزم! چشم که گذاشتـــــــم بــــــرو... و هـــــــروقت که خواســـتی برگـــــــــرد مــــــن تا بی نهایــــــــت شمــــــردن را بلـــدم...

مـن اگـر عـاشـقانه مـی نـویسم

نـه عـاشـقـم ، نـه مـعشوقِ کـسی !

فـقـط مـی نـویسم تـا عـشق یـاد قـلبم بـمانـد ...

در ایــن ژرفـای دل کنـدن هـا و عـادت هـا و هــوس ها

فقـط تمـرین آدم بـودن میکنم !

هـمیــن ...
.
.
.
&
.
.
.
کـاش بـه خــودمـان قـــــول بـــدهــیـم :

وقـــتـی عــاشق شـــویــم کـه " آمــــاده ایـم "

نــه وقـــتی کــه " تــــنهایـیـم"

سکـــــــــوت ...

رساتـــــــرین فریاد یک " زن " است ...

وقتی سکوتـــــ میکنـــد ...

وقتی بحث نمیکنــــد ...

وقتی برای به کرسی نشاندن عقایدش تلاش نمیکنـــد ...

بـــفـــهـــم ! ...

کـــــــــــه

واقعـــــا آسیب دیده استــــــــ .

مــَـن

بـی تــو شعـــر خــواهــم نــوشتـــ

تـــو بــی مـَـن چــِـه خــواهــی کــــرد؟

اصـــلا”

یــــادت هَستـــ کــِــه نیستــَـمــ …؟