دارم از تــو حــرف می زنــم...
امــــا روحــت هم از نوشــــته هــایم خبــر نــدارد...
ایــــرادی نــــدارد یــاد تــو...
به نوشتــــه هــایم رنــگ می دهــد...
شــایــد دیگــری بخــــواند و آرام گیــــرد ذهــــن پریشــــانش…

وقتــــی چــاره ای نـمـــی مـــانـد؛

وقـتــــی فـقـط مـی تـوانـی بـگـــویی؛

هـــر چـه بــــــادا بــاد ...حــتـی اگــــر؛

دلِ کــــوه را هـــم داشـتـــه باشـــی؛

گــــریـه ات مـــی گـیـــرد...