کفشهای پاشنه بلند نه همیشه کتونی میپوشم...

روی چمن ها غلت میزنم...

عشوه ریختنو خوب یادم ندادن...

وقتی از کنارم رد میشی بوی ادکلنم مستت نمیکنه...

لاک ناخونام از هزار متری داد نمیزنه...

گاهی از فرط غصه داد میزنم...

خدایم را با تمام دنیا عوض نمیکنم...

و بعضی ادمهای اطرافم را هم با همه دنیا عوض نمیکنم...

شبها پایه پرسه زدن در خیابان ها و مهمانی نیستم...

بلد نیستم تا صبح پای تلفن پچ پچ کنم و بگویم دوستت دارم

وقتی حتی به تعداد حروف دوستت دارم هم دوستت ندارم....

ولی اگر بگویم دوستت دارم بی حدو مرز دوستت دارم...

اره من خالصانه همینـــــــــم...

شهرام شبپره همیشه یه جوری خوشحاله که انگار فردا تعطیله.... " />


والا بغرعان

همیشه یه ذره حقیقت پشت هر"فقط یه شوخی بود"هست
یكم كنجكاوی پشت"همین جوری پرسیدم"هست
قدری احساسات پشت"به من چه اصلا"هست
مقداری خرد پشت"چه می دونم"هست
واندكی درد پشت"اشكالی نداره"هست

گفت:آرامش
گفتم:دلم برایش تنگ است
گفت:مگر نداری؟
گفتم:داشتم باد آن را با خود برد
گفت:من در کنارت هستم پس داری
سرم را بلند کردم خدا را در کنارم دیدم که لبخند بر لب داشت آن هنگام بود که دانستم آرامش همیشه با من است...

توی جدایی ها همیشه اونی که کمتر عاشقتره بهتر حرف میزنه

دعا می کنم که هیچگاه چشمهای زیبای تو را
در انحصار قطره های اشک نبینم
دعا می کنم که لبانت را فقط در غنچه های لبخند ببینم
دعا می کنم دستانت که وسعت آسمان و پاکی دریا و بوی بهار را دارد
همیشه از حرارت عشق گرم باشد
من برایت دعا می کنم که گل های وجود نازنینت هیچگاه پژمرده نشوند
برای شاپرک های باغچه ی خانه ات دعا می کنم
که بال هایشان هرگز محتاج مرهم نباشند
من برای خورشید آسمان زندگیت دعا می کنم که هیچگاه غروب نکند

همیشه آرزوم این بود مخاطب خاصم بهم خیانت کنه

و عکساشو بندازم تو شومینه بسوزه
.
.
.
.


ولی خوب اولا که عکساشو ندارم ،

دوما من اصلا مخاطب خاص ندارم

و سوما هم بین خودمون بمونه ،

شومینه هم نداریم

.
تنهایی یعنی شب ها اونقدر شعر بخونی و رو تختت فکر و خیال کنی تا بالاخره با اشک خوابت ببره و من همیشه اینگونه می خوابم …