به اندازه ۱۰۰ گرم کراک دوستت دارم  

 

 

 

 زیاد نیست ولی حکمش اعدامه

سفت بغــــلش کن ؛ محکــم ببوسش ، نگران نبــــاش ! کم کم به اين يکي هـــــم عادت مي کني .... زانو رو میــــگم ... !!!

اشکم ز هجر روی تو خوناب شد حسین
مویم ز غصه رشته ی مهتاب شد حسین
هر جا کنار اب نشستم ز داغ تو
از بس که سوختم جگرم اب شد حسین
جانسوزتر ز داغ تو دیگر کسی ندید
خورشید هم ز داغ تو در تاب شد حسین

باور کن زندگی آدم گاهی لنگ میشود …
لنگ کمی دلگرمی ، فقط کمی !

جلو کوه داد بزنی‌ محبت بر میگرد محبت!
تو از سنگم کمتری؟؟

 

طولانیه اما قشنگ بخونینش حتما

حوصله خواندن ندارم
حوصله نوشتن هم ندارم
این همه دلتنگی دیگر نه با خواندن کم می شود نه با نوشتن …
دلم تو را می خواهد !…

من چه تنها و غریبم که حتی دل خوشیم مرگه
من که حتی ریشه هامم به کم طاقتی برگه

گم کرد شبی راه و مسیرش به من افتاد
ناخواسته در تیر رس راهزن افتاد
در تیر رس من گره انداخت به ابرو
آهسته کمان و سپر از دست من افتاد
بی دغدغه بی هیچ نبردی دلم آرام
در دام دوتا چشم دو شمشیر زن افتاد
می خواستم از او بگریزم دلم اما
این کهنه رکاب از نفس از تاختن افتاد
لرزید دلم مثل همان روز که چشمم
در کشور بیگانه به یک هم وطن افتاد
درگیر خیالات خودم بودم و او گفت:
من فکر کنم چایی تان از دهن افتاد.