چه درديست در ميان جمع بودن..ولي در گوشه اي تنها نشستن
...
براي ديگران چون كوه بودن..ولي در چشم خود آرام شكستن...
براي هرلبي شعري سرودن..ولي لبهاي خود همواره بستن...
به نزد عاشقان چون سنگ خاموش...ولي در دل اميد خانه بستن..
به من هردم نواي دل زند بانگ...چه خوش باشد از اين غم خانه رستن...
6 امتیاز + /
0 امتیاز - 1390/12/23 - 17:07 در
تب عشق
