می دانی از وقتی که رفته ای
دیگر ترانه به سراغم نمی آید
دیگر قلم در دستم به شعر نمی رود
...
دیگر شب ستاره باران نیست
من پشت پنجره یادت را گریه کردم
نیامدی و من باز تو را زمزمه کردم
شب میلادم همه نور پاشیدند
ولی من باز پنهانی تو را آرزو کردم
شب از نیمه گذشت و باز به یاد تو بیدارم
خسته شدم از بس با آئینه گفتگو کردم
نمی دانی . نمی دانی کجای شعر غمگین است
همین جا در همین لحظه که تو را آرزو کردم...
8 امتیاز + /
0 امتیاز - 1392/04/17 - 12:53 در
CARLO
