از تو که مینویسم,
ذره ذره های وجودم متبلور میشوند
واژه ها عاشق میشوند
و به سخره میگیرند عقلی را که خنده های شیطانیش گوش زمین را مشکافد...
بگذار بخندد...
بگذار بخندد به چون منی که لحظه لحظه روحم انتظار نیمه اش را میکشد....
نیمه روحی که نمیدانم کجاست...
حتی نمیدانم از آن کیست...
اما چه عاشقانه برایم تفسیر میکند تسخیر شدن را..........
بگذار بخندد....
