دلخور که باشی ،
خیلی راحت چمدونت رو می بندی و می ری ،
دلت رو تو دستت می گیری و می گذری .
دلتنگ که باشی ،
اگه همه ی دنیا هم جمع بشن و بهت بگن برو
بازم بهونه ای واسه ی موندن جور می کنی و می مونی .
اما امان از روزی که هم دلخور باشی و هم دلتنگ ...
امان از روزی که پُر از حرف نزده باشی و ناگفته هات بغض بشه تو گلوت ...
اون موقع ست که تو می مونی و یه حجم پُر از بلاتکلیفی و سردرگمی ...
ولی باید صبور بود
این سردرگمی ها هم می گذره
مگــــــــــــه نــــــــــــــه ؟؟؟
|
(6 ) 
|
