هی از رفتن میگی

آخه کجا میخای بری که هواش 

پر عشق من باشه واسه تو

کدوم آسمو نو میخوای پیدا کنی

که ابراش وقت دلتنگیت مثه چشای من بارونی شن

بمون...

چه قدر سبزي چقدر ساده      چه قدر مهتابو مي فهمي

چه قدر من ناخوشم وقتي      ندارم از چشات سهمي

چه قدر آزاد وآرومي               مثل درياي بي طوفان

تو اون روياي خوبي كه           نداره نقطه ي پايان

چقدر عاشق شدن با تو به من نزديك و آسونه كسي جز تو نمي تونه وجودم رو بلرزونه

ماهی‌ها نه گریه می‌کنند
نه قهر....
و نه اعتراض !
تنها که می‌شوند
قید دریا را می‌زنند....
و تمام مسیر رودخانه را
تا اولین قرار عاشقی‌شان...
برعکس شنا می‌کنند!

ﺧـــــــﺪﺍﯾﺎ !ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ !ﺣﺮﻓﻬﺎﯾــﻢ !ﺑﻮﯼ ﻧﺎﺷﮑﺮﯼ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ !اما تو به حساب درد و دل بگذار

سر سفره به یادت می افتم...

بغض می کنم...

اشک در چشمانم حلقه میزند.. .

همه با تعجب نگاهم می کنند...