وقتی داری بالا میری مهربان باش و فروتن،

چون وقتی که داری سقوط میکنی از کنار همین آدمها رد میشی

ای آدمها

زمین چقدر به شما مى آید

اگر جاذبه هم نبود

شما دست از سقوط نمى كشیدید

در سرزمینی که سایه آدمهای کوچک بزرگ شد

در آن سرزمین آفتاب در حال غروب است!

این گل یک گل روش گل جدید گل برای گل سر گل کار گل گذاشتن گل آدمهای گل دوست گل داشتنیه!! نتونستی بخونی! گلهاش تقدیم تو،بدون گل بخون..

روزگاریست که آدمها
فقـــــــــــــط
سقفهای ِ مشترک دارند

نه زندگی های ِ مشترک
این یعنی تنهایی....!

هنوز گاهی میان آدمها گم می شوم…!
کوچه ها را بلد شدم…
خیابان‌ها را بلد شدم…
ماشین‌ها را، مغاز‌ه‌ها را،
… رنگ‌های چراغ قرمز را…
ولی هنوز گاهی میان آدمها گم می شوم
آدمها را بلد نیستم

آدمها در ارتباطاتشان یک آستانه ی “تحمل” دارند
یک آستانه ی “تنفر”
و یک آستانه ی ” تهوع !

دلـــــــم تــــــنــــــگ شـــــــــده
براي عکس هايي که پاره کردم و سوزانـدمشان...
براي دفتر خاطراتم که مدتهاست ديگر چيزي در آن نمي نويسم...
حـتـي براي آدمهاي حسودي که دورو برم مي چرخيدند و خـيـلـي ديـــرشناختمشان...!
براي بـي خـيـالــي و آرامشي که مدتهاست که ديگر ندارمش...
خنده هايي که دارم فراموششان مي کنم...
...
و براي خودم که حالا ديگـر خيلي عوض شده ام !!!

اینجا زمین است. زسم آدمهایش عچیب است. اینجا اگر راه گم کنی به جای گشتن در پی تو فراموشت میکنند

سیر شده ام ؛ بس که از آدمها زخم خورده ام .... خدا خیرتـــــــــــــان دهد به من محبت دروغین تعارف نکنید ، من سیــــــــــرم ... !!!