گره های کور منو باز کن
منو نه به چشم گناه های من ...
به چشم خدایی برنداز کن
شبیه تو دستی ندیدم هنوز
که دلتنگیهامو نوازش کنه
خدا پاک کن اشکمو ...حالمو
نذار گریه بیشتر خرابش کنه ....

ای طبیب زخمهای بی علاج
ای قرار بی قراری ها بیا
کس نمی فهمد زبانِ زخم را
ای دوای زخم کاری ها بیا !

کفش های اتشینت در بغل
باز می دانم که در خوابم هنوز
تاول دستم نشان دست توست
بی قرار وگیج و بی تابم هنوز !

من درختِ شعر نابت میشوم
سایه سارِ واژه وارسته ات
فال می گیرم خیالِ خویش را
در نگاهِ بیقرار و خسته ات !

قایق دریای ذهنت می شوم
تا کران بی کران هر نورد
گو به خشم آید همه امواج ها
جان سپر می سازم از بهر نبرد

آرامش قبل از طوفان...

باید یک مکانی باشد
هر مکانی ، حتی یک مکان خیالی،
تا بتوانیم به آنجا برویم و از نو زاده شده برگردیم ...

گرچة بنی ادم اعضای یک پیکرند
ولی چشم و ابرو و مو مشکی ها از همه سرترند !!
اصلا هم اشاره ای به خودم ندارما!!

از عجایب زنها اینه که :

مجتمع های تجاری رو طبقه به طبقه و مغازه به مغازه میگردن

بعد که از خرید میان برن خونه میگن :

“اووووه ماشین چقدر دوره” !!!!!

این روزها زیادی ساکت شده ام
نمیدانم چرا حرفهایم بجای گلویم از چشمانم بیرون می آیند...  
چه خوب که میدونی چقدر دلم بهانه ی تو رو میگیره هر روز
چه خوب که میدونی چقدر دلم هوای با تو بودن کرده
چه خوب که میدونی چقدر دلم از این روزهای سرد بی تو بودن گرفته
چه خوب که میدونی چقدر دلم برای ضرب آهنگ قدمهایت
گرمی نفسهایت ، مهربانی صدایت تنگ شده
چه خوب که میدونی چقدر دلواپس توام
چه خوب که میدونی چقدر تنهام ، چقدر خسته ام
و چقدر به حضور سبزت محتاجم
اخه
توتنهاکسیی که

منومیفهمی وحالمومیدونی

اگـر روزی کسی مـرآ خواست ، بگویید رفته باران هآ را تماشا کند !

و اگــر اصرآر کــرد ، بگویید بـرای دیدن ِ طوفـان هآ رفـته است !

و اگـر بـاز هم سمـآجت کـرد ، بـگویـید . . .

بـگویید رفـته است تـا دیگر بـآز نگـردد . . . !

و اگـر بـاز هم زیـگیـل شد . . .

شمارمو بهش بدید نفهم زنگ بزنه !

بینم چی میخواد دیوانه انقد دنبالمه !

دهنمو سرویس کرد هآ . . . !