פֿــیـلـے ωــخـتـہ כلـت بـوכنـش رو بـخـواכ . . .
امـــــــــــا مجبور باشے بـہ نـبـوכنـش عـــــــــــاכت ڪـنـے !

خوابم نمے برد
به همهــــ چیز فکر کردهــــ امــــ
حتے تــــو
و مــــےدانم که خوابے
و قبل از بستهــــ شدنــــ چشم هایتــــ
بهــــ همهــــ چیز فکر کردهــــ اے
جــــز من…
میدانمــــ خیلے وقتــــ است…
از ذهنتــــ پاک کرده اے مرا
میدانمــــ
آگاهــــمــــ
که بودنتــــ محــــال اســــت
همهــــ میگویند دیگر نمے آیے من هم خیلی مطــــمئنم
اما هنوز به معجزه ایمان دارمــــ

در آغوشمـــ کهــ میگیــــــریـ
مزهـ مزهـــ میکنمـــ نآمتـــ را
و دستـ ـهایمـــ
بیـ ـقرار تـ ـر از همیشهــــ
تـــ ـو را طلبـــ میکننــــ ـد...
و چشمانمـــ
راز ملتهبـــ نگاهمــــ را لـــ ـو میدهنـــ ـد
تــ ـو رنگـــ عوضــــ میکنیــــ و سرخــــ میشویــــ
مثلـــ یکـــ سیبـــ تازهـــ !
و انعکاســـ صدایتـــ در فضایــــ اتاقــــ میپیچـــ ـد کهـــ میگوییــــ ...
منـــ مـآلـــ توامـــ عزیزمـــ