مرسی که هستی و هستی را رنگ می آمیزی

هیچ چیز از تو نمی خواهم ..

فقط باش   فقط بخند   فقط راه برو

نه ...

راه نرو   می ترسم پلک بزنم دیگر نباشی

دستت را بیاور
مردانه و زنانه اش را بی خیال
دست بدهیم به رسم کودکی
اینجا قرار است هوای هم را بی اجازه
داشته باشیم
اینجا قرار است با هم بخندیم بر تمام تلخی های سرنوشت
اینجا قرر است تکیه گاه گر نتوانیم چراغ راهی باشیم
اینجا قرار است مهربانی کنیم بی آنکه منتی نهیم
اینجا میخواهیم خودمان باشیم به دور از تزویر و ریا
اینجا قرار است زنگار از دلی بزدائیم
دستت را که نه قلبت را بیاور...

زندگی کوتاه تر از آن است که به خصومت بگذرد
و قلبها گرامی تر از آن هستند که بشکنند
لبخند بزنید و زیبا زندگی کنید
فردا طلوع خواهد کرد حتی اگر نباشیم....

آدمهای ساده را دوست دارم.
همان ها که بدی هیچ ﮐس را باور ندارند.
همان ها که برای همه لبخند دارند.
همان ها که همیشه هستند، برای همه هستند.
آدمهای ساده را باید مثل یک تابلوی نقاشی ساعتها تماشا کرد .
آدم های ساده را دوست دارم. بوی ناب “آدم” می دهند