دختــــــــــر کــه بـاشــی
هـــزار بــار هــم کــه بگـویــد :
دوستـــــــــــــــــــــت دارد !
بـازهــم خواهــی پـرســـی :
دوستــــــــــــــــم داری ؟
و تـه دلـــــــــت همیشــه خواهــد لــرزیـد !
دختــر کــه بـاشــی هــرچقــدرهــم کـه زیبــــا بـاشــی
نگــران زیبـــاترهایــی میشــوی کـه شایــد عاشــقش شوند !
هــر وقت کــه صدایت میکنــد :
خوشــــ♥ـــــگلم
خــدا را شکــر میکنــی کــه درچشمــان او زیبایــی !
دســـــــت خـودت نیسـت
دختــــــــــر کــه بـاشــی
همـــه ی دیوانــــــــگی هــای عالــم را بـــــــــلدی .

میخـــوام "عــوض" بشــم

چـــرا بـایـــد "مــن" دلـتـنگ بـشــم؟

تـــو بایـــد "دلتـنــگ" بـشـــی

میـخـــوام "مــث قبــل"

میخــوام اون سیــب قـرمــــز بـالـــای درخــت بـاشـــم

در دورتــریـن نقـطــه

دقــت کـن

"رسیــدن" بـه مــن

آســـون نیســـت

اگــر "همـتـــش" را نـــداری

بــه "درخـــت" آسیــب نـرســون

بــه همـون "سیــب" هــای "کــرم خــورده" روی زمیــن قنـاعــت کــن

بــرای اولیـن بـار دارای "مخـاطـب خــاص"

چـه چـیــز در ایـن جـهـان ،(؟)

غـریـبـانـه تـر از زنـی اسـت كـه

خـودش را و تـنـهـایــی اش را بـغـل مـیـكـنـد (!)

دخـتــَر که باشی


میدونی اَوّلـیـن عِشق زنـدگیـتــ پــِدرتـه !


دختــَر که بـآشی


میدونی مُحکـَم تـَریـن پَنـآهگاه دنیــآ آغــوش گــَرم پـــِدرتـه !


دخـتــَر کـه بـآشی


میـدونـی مــَردانه تـَریـن دستی که مـیتونی تو دستـِـت بگیـری


و دیگـه اَز هیچی نَتــَرسی، دسـتای گَرم وَ مِهــرَبون پـــِدرتـه !


هَر کجای دنیـا هم بــاشی، چه بـاشه چـه نباشه ؛


قَویتریـن فِرشتــه ی نِگهبـان پـــِدرته ...


به سلامتی همشون ....


برا شادی روح باباهایی که دیگه نیستن هم یه صلــوات ...

یـه روز یـه تـُـرکـه و یــه لره و یــه رشته
.
.
.
.
.
.
.
.
.
بـاعـث افـتـخـار یـه مــلـت شـدند ! ! !

زنده بـاد ایــران

*قــــشنگيــــه " لـــــيـاقـــــت " به اينه كه ...

هـــــمـــــه نـمـيـتـــــونـن داشـتـه بـاشـن !!!

گــریان شده دلـــــم….
همچـــون دختـــرکـــی لجبـاز…
پا به زمین می کـــوبد…
تــــو را میـــخواهد….
فقط “تــــــــــــــــــو” را…

گـمان میـکردم قـانع بـاشی ؛
و بـه شـکستـن دلـم اکتـفا کـنی !
.
.
.
.
.
.
.




نه ایـنکه فستـیـوالـی از دروغ به راه بـینـدازی ،
و در آخـر بـگویـی :
"میـروم تا اذیـت نـشوی بـهتـرین مـن

حـالا کـه میـخـواهـی بـروی

لطفــا قـدمـهـایـتـــ را تنـدتـر بـردار

دلـم را فـرستــاده امـ دنبـالـِـ نخــود سیـــاه . . . !

.

.

.
نـمـی دانـمــ از کجــا نـخــودسیـــاه گیـر آورد!

پشتـِـ سـرتـــ افتـــاد بـه روی سنـگــ فـرشــ هـای پیـــاده رو . . .

تـو مثـل ِ الـکـُل بـایـد مـواظبـَت بـود غـافـل شـَوَمـ میپـــَری .