قــرارمـان...

فقـط ...

یـک “مــانیــتورِ” کـوچـک بـــود

امّــا ...

اکنــون ...

قلبـــم را ببـین ...

که بــا هــر”آف” شدنــت ..

چــگونـه ...

بـیقــرارِ “آمــدنــت” مـی شـــود

ابتــدا ” شُمــ ـا ” بـــود

بعـــد ” عزیــ ـز دلــ َـﭞ ” شـــد

و

امـــروز دوبــاره ” شُمــ ـا ” شـده

درســﭞ مثــل وقتے ﮐﮧ خوابـــ مے بینے

و

صبحــ بـــاز مے گردے سر جـــاے ِ اولـــــ ـﭞ …

مــــی گــــویــنــد ســـــاده ام ..!

مـــی گـــویـــنـــد تــــو مــــرا با یــک نــگــاه ..

یـــک لبـــــخـنـــد ...

بــه بــازی میـــــگیــــری ..!

مــــــی گـــــوینــــد تـــرفنــدهـــایت ، شـــیطنـــت هــــایت ..

و دروغ هایـــت را نمــــی فهمــــم ..

مــــــی گویند ســــاده ام ..!


اما مــــــــن فـــــقــــــط دوســـتـــــت دارم ...


همیـــــــــن!

و آنــــها ایــــن را نمـــــــیفــــهمنــــد ...!!

از تنهـــاییت دلگیــر نبـــاش و هیـــچ وقت آن را با کســـی قسمت نکـــن مردم ایــن شهـــر تـــن/هـــا دادند تا تنهــــــا نمـــــــانند ...

یه شب تنها بودم زنگ زدم رستوران گفتم سلام عاقا خسته نباشید، شیشلیگ دارید؟

گفت بعله داریم

گفتم بختیـــاری چی؟

گفت داریم هم معمولی هم مخصــوص

کبــــاب بـــرگ چی؟

گفت داریم

گفتم ســالاد ونوشابه چی؟

هرنوع که بخواهید هست

گفتم نون چـــرب زیرکباب چی؟

گفت اونم هست!!

چند لحظه سکوت کردم یه آآآهی کشیدم...

گفتم ای دهنتون سرویس من شام هیچی ندارم!!!

برای شناخت آدما نباید عجــــــــــول بود
دیر یا زود خیلی قشنگ خودشونو نشونت میدن
فقط باید صبــور بود!

نمـےـבآنـــґ مـےـבآنــے یــ ـــآ نـﮧ … ؟!


لـحظـﮧ ے تـولـב مــَטּ بــﮧ همـــــآטּ ثآنیـﮧ اے بـرمـےگـرבב …


کــﮧ تـو بـرآے اولیـטּ بـآر بــﮧ مــטּ گفتـے …


בوسـتـتــــ ـ בآرґ …

مـــــرد رویایــــے من ڪسیــه ڪــه :

حتـــی وقتـــی مثل " ســگ و گربــه " به جــون هم افتادیـــم ...

شـــب نذار از بغــلش جــم بخــورم ...

خستگــی
همیـشه به کـــوه کنـدن نیستـــ
خستگــی
گـاهــی همــین آخریـن جرعــه هــای امیــد استــ
وقتــی لیــوان
تـا بــه لبتـــ مــی رسـد
از دستتـــ می افتــد
خـــورد و خاکشیــر می شــود
و تـــو مـــی نشینــی بر کفـــ آشپـزخــانه و
بغض هــزارساله ات را مــی شکنــی زار زار / ...