بیا توی همیــن یـکـــــــــ جملــه

دوبـــاره مــــثل گذشته باشیم ...!

مــن نامـت را صـــــــــــــــدا مــی کـنـــم

تـــو بـگـــو:

جـــــــــــــــــــانــم ...!

اندوه که از حد بگذرد
جایش را می‌دهد به یک بی‌‌اعتنایی مـزمـن !
دیـــگـر مـهـم نـیـســت :
بــــــــــودن یا نـبـــــــــودن ؛
دوست داشـتــن یا نـداشـتـــن ...
آنـچه اهـمـیـت دارد
کــــشــــداری رخـوتـنـاک حسی است
که دیگر تـو را به واکـنـش نمی‌کـشانــــد !
در آن لحظه فـقـط در سکوت غـرق می شـوی
و نـگـاه می‌کـنی و نـگــــــــــاه ..

محبتت رو از کسی دریغ نکن ولی به قدری به کسی محبت کن
که بعدا مجبور نشی ثابت کنی که خر نبــودی !

هــی بـا تــــوام مخــاطـب خـاص یـا بــهت میـرسَـم . .. یـا نـِـمـیـزارَم کـسـی بــِـهـت بــرسـه

بــــــــاران ☂ باشد


تــــــــ❤ـــــو باشیـــــ

یــــک خیابان بیــــــ انتـــــها باشد

به دنیـــــــ ـ ـ ـا میـــــ گویـــــم : " خـــداحـافـــظ "

ایـــمــان داشته باشیم...
کــه قشنـگـتــرین عشــق...
نگــاه مهــربـــان خــداونـــد بـه بنـدگـانـش اســت...
همه چیز زنـــدگــی را بـــه او بســــپاریم...
و مطـمئـــن بـــاشیم که تــا وقتـــی کــه پشتــمان بــه خـــدا گــرم اســت...
تمـــام هــراس هـــای دنیـــا خـنـــده دار اســت...

گاهے دلمـ از ـهر چه آدمـ است مے گیرد...!

گاهے دلمـ دو کلمه حرف مهربانانه مےخواهد...!

نه به شکل ِ دوستت دارم و یا نه بــ ِ شکل ِ بے تو مے میرمـــ...!

ساده شاید ، مثل دلتنگ نباش... فردا روز دیگر ے ست

هَمیشـِـــہ از آمَدن "ن" بَر سر "کَلـــِـــــمآت" می تَرســـَــمـ.
نَــ دآشتـــَـن تُو...
نـَـ بُودَنـــ تُو...
نــَ مآندَنــــ تُو...
کآشـــ ایــن بآر حدآقل "دلِ وآژه" برآیــَــمـ مــی سُوختـــــــــو
خَبــَر میــــدآد از "نـَـ رفتــــن" تُو .../

یکی از فانتزیام اینه : اسم بچمو بذارم پَـرچم , بعد بفرستمش پُشت بوم
بعد همسرم بگه عزیزم پَـرچم کجاس؟
منم بگم پَـرچم بــــــالاس