انقدر مرا از رفتنت نترسان
قرار نیست تا ابد با هم بمانیم
روزی همه رفتنی اند
ماندن به پای کسی معرفت میخواهد نه بهانه
بلند میگویم : رفتی به درررررک ؛ لیاقت ماندن نداشتی

ﺁﻗﺎﯾﻮﻥ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺍﻧﻘﺪ ﻧﮕﯿﻦ ﺩﺧﺘﺮﺍ ﺧﻮﺍﺳﺘﮕﺎﺭ ﻧﺪﺍﺭﻥ ﺗﺮﺷﯿﺪﻥ ، ﺧﻮﺏ ﭘﻮﻝ ﻧﺪﺍﺭﯾﻦ ﺯﻥ ﺑﮕﯿﺮﯾﻦ ﭼﺮﺍ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻣﯿﺎﺭﯾﻦ
بزن دست قشنگروووووو

در اتاقی که به اندازه یک تنهایی است ...
دل من که به اندازه یک عشق است ...
به بهانه های ساده خوشبختی خود می نگرد ...
من تمام ساده لوحی یک قلب را با خود به قصر قصه ها می برم ...
و تو می آیی ...
بالاخره می آیی ...
فقط کمی دیر کرده ای ، همین ...

 

سکوتم را به باران هدیه کردم

 

تمام زندگی را گریه کردم

 

نبودی در فراق شانه هایت

 

به هر خاکی رسیدم تکیه کردم

 

کنار آشیانه تو آشیانه می کنم

 

فضایه آشیانه را پر از ترانه می کنم

 

کسی سوال می کند بخاطر چه زنده ای؟

 

و من برای زندگی تو را بهانه می کنم

 

تقصیر دلم چیست اگر روی تو زیبا ست

 

حاجت به بیان نیست که از روی تو پیدا ست

 

من تشنه ی یک لحظه تماشای تو هستم

 

افسوس که یک لحظه تماشای تو رویا ست

 

در خانه ی احساس اگر زمزمه ای است

 

آن زمزمه از توست که در جان دل ما ست

 

من قایق آواره ی دریای تو هستم

 

خوب است بدانی که دلم عاشق دریا ست

 

در حسرت دیدار تو می سوزم و امٌا

 

این دست خودم نیست به حق روی تو زیباست

بهار بهترین بهانه برای آغاز، وآغاز بهترین بهانه برای زیستن است

پرنده ای که رفت بگذار برود

 

هوای "سرد" بهانه است.

 

هوای "دیگری" به سر دارد.

احتیاط باید کرد !!
همه چیز کهنه می شود ..
و اگر کوتاهی کنیم ....
در عشق نیـــز ......
بهانه ها جای حس عاشقانه را ..
خوب میگیرند .........!

موجیم و وصل ما ، از خود بریدن است
ساحل بهانه ای است ، رفتن رسیدن است
تا شعله در سریم ، پروانه اخگریم
شمعیم و اشک ما ،در خود چکیدن است
ما مرغ بی پریم ، از فوج دیگریم
پرواز بال ما ، در خون تپیدن است
پر می کشیم و بال ، بر پرده ی خیال
اعجاز ذوق ما ، در پر کشیدن است
ما هیچ نیستیم ، جز سایه ای ز خویش
آیین آینه ، خود را ندیدن است
گفتی مرا بخوان ، خواندیم و خامشی
پاسخ همین تو را ، تنها شنیدن است
بی درد و بی غم است ، چیدن رسیده را
خامیم و درد ما ، از کال چیدن است قیصر امین پور

نباید چیزی را دوست بداری

همین بهانه های کوچک برای زنده ماندنت

بعدها

تو را خواهند کشت

هرابرزائیتی