آری از پشت کوه آمده ام !!!

چه میدانستم این ور کوه باید برای ثروت حرام خورد

برای عشق خیانت کرد

برای خوب دیده شدن دیگری را بد نشان داد

برای به عرش رسیدن دیگری را به فرش کشاند

وقتی هم با تمام سادگی دلیلش را می پرسم

می گویند: از پشت کوه آمده...

ترجیح میدهم به پشت کوه برگردم

و تنها دغدغه ام سالم برگرداندن گوسفندان از دست گرگها باشد !

تا اینکه این ور کوه باشم و گرگ...

یه روز یه زنه رشتی..........
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
بچه ای رو به دنیا میاره و تربیت میكنه كه با سختیو فقر زیاد درس میخونه شاگرد اول میشه بورسیه میگیره میره خارج... كم كم میشه بهترین جراح مغز و اعصاب دنیا...كسی كه جرج دبلیو بوش رییس جمهور آمریكا و گرهارد شرودر صدراعظم آلمان جراحیاشونو به اون میسپرن.....
كسی كه الان رییس جراحای مغزو اعصاب دنیاس....
پرفسور سمیعی الان نه تنها افتخار گیلان كه افتخار همه ایرانیها تو دنیاست.........

به افتخارش که افتخار ماست

سخت است
سخت است درک کردن دختری که غم هایش را خودش میداندودلش
که همه تنها لبخندهایش را میبینند
که حسرت میخورند بخاطرشادبودنش
بخاطرخنده هایش
وهیچکس جزهمان دخترنمیداندچقدرتنهاست
که چقدر میترسد
ازباختن
ازاعتمادِبی حاصلش
ازیخ زدن احساس وقلبش
اززندگی

دۅبارס دلم لبریز از ڪـلمات مبهم شد
باز دفتر قلبم را ۅرق میزنم....دلم هۅاےِ نۅشتـטּ میـڪـند......

عالم تنهایـے هم دنیایـےست براےِ خۅدش!! گاهــے بے دلیل میخندےِ ، گاهـے بے حواس چشمانت را میبندےِ ۅ بـﮧ خۅاب میرۅےِ بدۅن اینکـﮧ نگراטּ صداےِ زنگـے باشـے ...
گاهــے هم چند قطرס اشڪ سرد رۅےِ گۅنـﮧ هایت احساس میڪـنـے
دستت را ڪـﮧ رۅےِ گونـﮧ هایت میـڪـشـے آنۅقت میفهمــے خۅدت هم هستــے !!

بعضـے ۅقت ها ڪـﮧ دلم میگیرد ۅ دیگر از هیچ چیز خۅشم نمـے آید،
میرۅم ۅ مۅزیـڪ ملایمــے میگذارم،
مۅهایم را شانـﮧ میزنم؛
ۅ یڪ نۅشیدنــے گرم ...
بعد دستم را رۅےِ شانـﮧ ام میگذارم

آنگاס ،
خۅدم را
پیدا میڪـنم . . ...

/براےِ چند لحظــﮧ / ...

یوسف می دانست که تمام درها بسته اند ؛
اما بخاطر خدا و تنها به امید او ،
به سوی درهای بسته دوید
و تمام درهای بسته برایش باز شد ...
...
اگر تمام درهای دنیا هم به رویت بسته شدند ؛
تو هم بخاطر خدا و با اعتماد به او ،
به سوی درهای بسته بدو ،
"چون : خــدای تــو و یوســف یکـیــسـت"

از این شب های بی پایان، چه می خواهم به جز باران
که جای پای حسرت را بشوید از سر راهم نگاه پنجره رو به کویر آرزوهایم و تنها غنچه ای در قلب سنگ این کویر انگار روییده...
به رنگ آتشی سوزان تر از هرم نفسهایت،
دریغ از لکه ای ابری که باران را به رسم عاشقی بر دامن این خاک بنشاند نه همدردی،
نه دلسوزی، نه حتی یاد دیروزی... هوا تلخ و هوس شیرین
به یاد آنهمه شبگردی دیرین،
میان کوچه های سرد پاییزی تو آیا آسمان امشب برایم اشک می ریزی؟
ببارو جان درون شاهرگ های کویر آرزوهایم تو جاری کن که من دیگر برای زندگی از اشک خالی و پر از دردم ببار امشب!
من از آسایش این سرنوشت بی تفاوت سخت دلسردم.
ببار امشب که تنها آرزوی پاک این دفتر گل سرخی شود روزی!
ودیگر من نمی خواهم از این دنیا نه همدردی،
نه دلسوزی، فقط یک چیز می خواهم!
و آن شعری به یاد آرزوهای لطیف و پاک دیروزی...  

بی اعتماد زیستن این سان به آفتاب بی اعتماد زیستن
این سان به خاک و آب بی اعتماد زیستن این سان به هر چه هست از آن همه شقایق بالند در سحر
تا این همه درخت گل کاغذین که رنگ بر گونه شان دویده
و بگرفته جای شرم بی اعتماد زیستن این سان به چشم و دست
در کوچه ای که پاکی یاران راه را تنها در لحظه ی گلوله ی سربی در اوج خشم تصدیق می توان کرد
آن هم با قطره های اشکی در گوشه های چشم

شاد بودن تنها انتقامی است که میتوان از دنیا گرفت ، پس همیشه شاد باش .