Prof.Dr.Abdolreza Sh.Farahani
سرود مجلس است اکنون فلک به رقص آرد
که شعر حافظ شیرین سخن ترانه تو است
من که باشم که بر آن خاطر عاطر گذرم
لطف ها میکنی ای خاک درت تاج سرم
دلبرا بنده نوازی است که آموخت بگو
که من این ظن به رقیبان تو هرگز نبرم
همتم بدرقه راه کن ای طایر قدس
که دراز است ره مقصود و من نو سفرم
ای نسیم سحری بندگی من برسان
که فراموش مکن وقت دعای سحرم
راه خلوت گه خاصم به نما تا پس از این
می خورم با تو و دیگر غم دنیا نخورم
خرم آن روز کزین مرحله بر بندم بار
و ز سر کوی تو پرسند رفیقان خبرم
حافظ شاید اگر در طلب گوهر وصل
دیده دریا کنم از اشک و در و غوطه خورم
پایه نظم بلند است و جهانگیر بگو
تا کند پادشه بحر دهان پر گهرم
