بی تو نه شعر می چسبد نه مرور خاطره نه سیگار

من دلم آغوش می خواهد می فهمــــــــــــــــــی....؟

غریب آمدی و ....
اما من که خوب می‌شناسَمَت
من بارها …
تُرا در انتهای رویایی غریب دیده بودم
چه احترام غریبی دارد این خواب، این خاطره
.
تمامِ این سالها همیشه کسی از من سراغِ تُرا می‌گرفت

گفتم پرواز را به خاطر بسپار...تا يادت باشه لحظه ها رفتنين و جبران نشدني...گفتم پرنده مردني است... تا بدونی‌لحظه‌های خوب دووم ندارن و خیلی زود... می‌شن یه خاطره دور از دسترس...و تو به خاطر بسپار ... که هیچ‌وقت هیچ‌کس ارزش اشک‌هات و نداره و اونی... که‌رفت هیچ‌وقت لیاقت صداقتت و نداشت

دلتنگم...نه برای کسی... از بی کسی ...!!! خسته ام... نه از تکاپو... از در به دری...!!! نه دوستی ... نه یادی ... نه خاطره ی شیرینی...!!! تنهایم... تنهاتر از آن سنگ کنار جاده...!!! ... ... اما مشتاقم!!! مشتاق دیدار آن کس که صادقانه یادم کند...!!!

یک ساعت که آفتاب بتابد ،

خاطره آن همه شب های بارانی از یاد می رود ..

این است حکایت آدم ها

« فرامــــوشی »

نه



گریه نمی كنم



1چیزی رفته توی چشمام



فكر كنم 1 خاطره ست

وحشت از عشق که نه ، ترسم از فاصله هاست
وحشت از غصه که نه ، ترسم از خاتمه هاست
ترس بیهوده ندارم ، صحبت از خاطره هاست
صحبت از کشتن ناخواسته عاطفه هاست
کوله باری پر از هیچ ، که بر شانه ماست

فقط تو نیستی که منو شکستی
فقط تو نیستی که باهام نموندی
تو این شب و روزای بی هیاهو
فقط تو نیستی که منو سوزوندی
من همیشه به هرکی دل سپردم
ازش فقط یه خاطره برام موند
این همه تنها شدن و شکستن
منو دیگه از هرچی عشقه ترسوند

همدم غم شبونه
خرس صورتی می‌دونه
بی قرارتم
خواب می‌بینم در کنارتم
بارون اشک در بهارتم...

عکس تو تو قاب قلبمه
یاد تو همیشه با منه
خوشه خوشه‌های خاطره
توی دشت دل یه خرمنه

عزیز دلک... نازی خوشگلک
گنجیشگ دلت... می‌زنه پرک
کاسه‌ی دلم... ورداشته ترک

یک امشب نباشی دلتنگک
بی‌غصه... خوش و شوخ و شنگک
شمع و گل شیرینی رنگینگ
تولد نازی مبارک

این شعر رو محمد رضا فروتن توی فیلم شب یلدا می‌خوند... نمی‌دونم غمش بیشتره یا شادیش... اما حسش رو دوست دارم...

همونی که خودت می‌دونی...

هر روز صبح که بیدار میشی یه چیزی همیشه میاد تو ذهنت ولتم نمیکنه حالا یا عشقته یا خاطره ای چیزیه امان از اون روزی که با یاد یه خاطره بد بیدار شی اونوقت دیگه حالتا به هم میریزه هم عصبی هستی هم ناراحت این عذاب وجدان لعنتی هم که ولکن نیست