ساغرم شکست ای ساقی
رفته ام ز دست ای ساقی
در میان توفان بر موج غم نشسته منم  
در زورق شکسته منم ای ناخدای عالم
تا نــام من رقم زده شد  
یکباره مهر غم زده شد
بر سرنوشت آدم
تو تشنه کامم کشتی
در سراب ناکامیها
ای بلای نافرجامیها
نبرده لب بر جامی
میکشم به دوش از حسرت
بار مستی و بد نامیها
ساغرم شکست ای ساقی
رفته ام ز دست ای ساقی
حکایت از که کنم
شکایت از چه کنم
که خود به دست خود آتش
بر دل خون شده ی نگران زده ام
بر موج غم نشسته منم  
در زورق شکسته منم  
ای ناخدای عالم

خدایا کفر نمی گویم

پریشانم

چه می خواهی تو از جانم !

مرا بی آنکه خود خواهم اسیر زندگی کردی

خداوندا !

اگر روزی ز عرش خود به زیر آیی

لباس فقر پوشی

غرورت را برای تکه نانی به زیر پای نامردان بیندازی

و شب ، آهسته و خسته

تهی دست و زبان بسته

به سوی خانه باز آیی

زمین و آسمان را کفر می گویی ! نمی گویی ؟

خداوندا !

اگر در روز گرما خیز تابستان

تنت بر سایه دیوار بگشایی

لبت بر کاسه مسی قیر اندود بگذاری

و قدری آن طرف تر عمارت های مرمرین بینی

و اعصابت برای سکه ای این سو و آن سو در روان باشد

زمین و آسمان را کفر می گویی ! نمی گویی ؟

خداوندا !

اگر روزی بشر گردی

زحال بندگانت با خبر گردی

پشیمان می شوی از قصه خلقت

از این بودن ، از این بدعت

خداوندا تو مسئولی

خداوندا !

تو می دانی که انسان بودن و

ماندن در این دنیا چه دشوار است

چه رنجی می کشد آنکس که انسان است

و از احساس سرشار است.

دلم گرفته خدا را تو دلگشایی کن

من آمدم به امیدت تو هم خدایی کن

به بوی دلکش زلفت که این گره بگشای

دل گرفته ی ما بین و دلگشایی کن

دلی چو آینه دارم نهاده بر سر دست

ببین به گوشه ی چشمی و خودنمایی کن

ز روزگار میاموز بی وفایی را

خدای را که دگر ترک بی وفایی کن

بلای کینه ی دشمن کشیده ام ای دوست

تو نیز با دل من طاقت آزمایی کن

شکایت شب هجران که می تواند گفت

حکایت دل ما با نی کسایی کن

بگو به حضرت استاد ما به یاد توایم

تو نیز یادی از آن عهد آشنایی کن

نوای مجلس عشاق نغمه ی دل ماست

بیا و با غزل سایه همنوایی کن

_{دلا بــسوز کــــه سـوز تو   کـــارهــا   بکــــند}

^{نـــیاز  نیــــم  شبـــی دفع  صدبلا    بکـــــند}

^{تــــــو با خدای خــــود اندازکارو دل خوش دار}

^{کـــــه رحم  اگر نکند  مدعی  خــدا  بکـــــند}

^{عتـــاب  یار   پریچهره   عــــاشقانه    بکــش}

^{کــــه یکـــــ کرشمه تلافی صد جـفا  بکـــــند}

^{طبیب عشق مسیحا دمست و مشفق لیـک}

^{چـــو  درد  در  تــــو  نبیند کـــه را  دوا بکــــند}

^{ز مـلـــک تا   ملکـــوتش    حجـــاب    بردارند}

^{هــــر آنکـــه خدمت جام جهان  نما  بکـــــند}

^{زبخت خفته  ملولم   بود   کـــــه    بیـــداری}

^{بـــوقت  فاتحه  صبح   یـــک   دعـــا   بکــــند}

^{بسوخت حــــافظـــ  و بویی به  زلف  یار نبود}

^{مگـــــر دلالت این دولتـــش صــــــبا بکــــــند}

خدایـــــــــــا

به امید خودت .. نه بنده های بی خودت!!!!!