لذت داشتن یه دوست خوب توی یه دنیای بد، مثل خوردن یه فنجون قهوه گرم زیر برفه. درسته که هوا رو گرم نمی کنه، ولی آدمو دلگرم می کنه. پـَـــ نــه پـَـــ .

یک خاطره از دوران بچگیم براتون بگم.پدر من موقعه که من به دنیا آمدم توی کار صادرات و واردات بود.اون زمان یک دوست خارجی داشت که سکن سوئد بود بهش میگفتن اریک.این بنده خدا میدونست که من بچه هستم.برای من شکلات آورد.گفت این برای ساسان هست.من هم اون بسته گنده رو گرفتم رفتم برای خودم همشو خوردم .بعد از اینکه اریک رفت.بابام آمد گفت ساسان بیا ببینم شکلات چی کار کردی؟من هم کگفتم خوردمش.گفت اون همه رو تو خوردی.گفته آره برای من آورده بود من هم خوردمش.بیچاره خورد تو ذوقش.خدا رحمتش کنه.خیلی مرد زحمت کشی بود .هر روز صبح هم موقعه مدرسه رفتن در میرفتم می رفتم زیر میز ناهار خوردی بیچاره مامانم و بابام می افتادن زیر میز من و ببرن مدرسه.

دیگر گذشته آن زمانی که فقط یک بار از دنیا می رفتی ؛ حالا یک بار از شهر میروی... یک بار از دیار می روی ... یک بار از یاد می روی... یک بار از دل می روی ... یکبار از دست می روی ... و هنوز از دنیا نرفته ای .!!

آهای آدمهایی که ادعای ِ شعورتان دنیا را برداشته! با شما هستم " ترک کردن ِ آدمها هم آدابی دارد ! اگر آداب ِ ماندن نمیدانستید لااقل درست ترکشان کنید تا تَرَک برندارند..

بد شانس ترین پدر دنیا

کلّ ِ دنیا را هم که داشته باشی... باز هم دلت میخواهد ، بعضی وقتها... فقط بعضی وقتها.... اصلا" برای ِ یک لحظه هم که شده ، همه ی دنیای ِ یک "نفــر" باشی !

در بازی زندگی، انسان در ابتدا گول خور است و در پایان گول زن. به عبارت دیگر، او بره به دنیا می آید و روباه از دنیا می رود. ((فرانسوا ولتر))

حافظ هنوز اصرار دارد ، خبر خوشی در راه است! تو کجای دنیای منی که هر چه می آیی نمی رسی؟

چه دنیای عجیبی ست ! هر وقت حرف ِ دلم را زدم دلت را زدم .. !!!