اصفهانی ها پاسخ هیچ پرسشی را نمی‌دهند و در پاسخ هر پرسش شما آنها پرسشی از شما دارند!
مثال ( وقتی از دوست اصفهانی خود آدرس یك خیاط می‌پرسید)
شما: خیاط خوب سراغ داری؟
دوست اصفهانی شما: چی‌چی می‌خَی بدوزی؟
شما: کت و شلوار
دوست اصفهانی : پارچه داری؟
شما: بله
دوست اصفهانی:از کی اِسِدی؟
شما:از ....مغازه
دوست اصفهانی : پارچِد خُبِس؟
شما: بله
دوست اصفهانی : چه رنگیِس؟
شما: چه فرقی می‌کنه؟
دوست اصفهانی : فرق می‌کونِد دادا! فرق می‌کونِد
شما: خب، سورمه‌ای
دوست اصفهانی: چرا سورمه ی؟ارزونتر بود؟
شما:نه
دوست اصفهانی:چیطو؟
شما:خب می خواستم سورمه ای باشه
دوست اصفهانی : مبارکِس، خَبِریِه؟
شما: نه بابا، بالاخره خیاط سراغ داری یا نه؟
دوست اصفهانی : اگه خبری نیس کتا شلواری سورمِی می‌خَی چیکار؟

ذخیره

یکی از بچه های دوره دبیرستان رو دو دانشگاه دیدم
داشتیم گپ میزدیم م دوتا پسر ک خیلی ازشون بدم میومد از در دانشگاه اومدن بیرون
گفتم اه باز این عن اومد
دوستم برگشت گفت این داداشمه سریع گفتم نه اون یکی! گفت اونم شوهرمه!!!!!!!!!
از اونی ک روز ازل شانس زو پخش کرده متشکرم شخصا)

کاش دلها آنقدر پاک بود
ک برای گفتن
"  دوستت دارم  "
نیازی ب قسم خوردن نبود