هر مرگ اشارتی است به حیاطی دیگر.....
از کسی نمی پرسند چه هنگام می تواند خدانگهدار بگوید
از خویشتنش نمی پرسند زمانی به نگاه باید بپذیرد
وداع را در دل مرگ را فرو ریختن را تا دیگر بار بتواند که برخیزد
پرواز نمی کنم زمان را نکُشید
این بال من آه آسمان را نکُشید
درخویش سکوت می کنم بعدازاین
در حنجره آواز بنان را نکُشید
بنال ای دل که در نای زمان ، فریاد را کشتند
بهین آموزگار مکتب ارشاد را کشتند
اساتید جهان باید به سوگ علم بنشینند
که در دانشگه هستی ، بزرگ استاد را کشتند
))))))))
