کاش می تونستیم زندگی رو از سر بنویسم ولی کاش رو کاشتن اما سبز نشد هعی

زندگى خالى نيست، مهربانى هست، ايمان هست*

ﻓﻘﻂ ی ﺍﻳﺮﺍﻧﻪ ﻛﻪ وقتی:

.
.
.
.
.
.
.

ﺩﺍﺭﻱ ﺯﻳﺮِ ﺑﺎﺭِ ﻣﺸﻜﻼﺗﺖ ﻟﻪ ﻣﻴﺸﻲ ﻣﻴﮕﻦ ﺑﺮﻭ ﺧﺪﺍﺭﻭ ﺷﻜﺮ ﻛﻦ ﺳﺎﻟﻤﻲ
ﻣﺮﻳﺾ ﻣﻴﺸﻲ ﻣﻴﮕﻦ ﺧﺪﺍﺭﻭﺷﻜﺮ ﻛﻦ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﻱ
ﻣﻲ ﻣﻴﺮﻱ ﻣﻴﮕﻦ ﺧﺪﺍﺭﻭﺷﻜﺮ ﻣﺮﺩ ﺭﺍﺣﺖ ﺷﺪ !

دیگه پسرا اینقدر دیر ازدواج میكنن
كه مورد داشتیم ...
.
.
.
.
.
.
.
پسره رفته خاستگاری
دیده مادر زنش قبلا
دوست دخترش بوده

آدم ها ایمان مرا به تنهایی بیشتر می کنند!!!
گاهی،
تنهایی، ایمان آدمیست...

قایقی ساخته ام..

ﺩﻟﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ، ﻫﻮﺍﯼ ﮔﺮﯾﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ

دانشمندان کم کاری می کنند!

وگرنه تا به حال می بایست راهی اختراع شده باشد که با وجود مسافت احتمالی من و تو... گلی که تو میچینی همزمان در دستان من باشد... اناری که من دانه می کنم در لحظه بفرستم برای تو..

باید بتوانیم همدیگر را احضار کنیم در هنگام تماشای منظره ای زیبا! به هنگام تنفس بارانهای بزرگ و چشیدن طعم هایی که لذتش در سهیم کردن دیگری باشد ...

مردیم از حسرت "کاش تو اینجا بودی " ها ...ازشان ناامیدم ! هنوز نتوانسته اند "چقدر جای تو خالیست"هایمان را درمان کنند !..........

اگرچه من با شعرم همیشه خواسته ام تو را به اکنونم صدا بزنم ....

آخرین عکس را
جایی پنهان کرده ام
و هر روز سعی میکنم
 فراموش کنم کجا گذاشته ام
نمی خواهم
 به دو عاشق که لبخند می زنند
آسیبی برسد
نمی خواهم بسوزانمشان
می خواهم
جایی نامعلوم برای همیشه
در آغوش هم لبخند بزنیم