ساده یِ ساده از دست میرن ... همه ی اون چیزهایی که سختِ سخت به دست اومدن ...

دفتر شعر دلم جا مانده است
پر شده اما چه تنها مانده است
دفتر شعر دلم بازیچه شد
بر رخش صدها ردپا مانده است
دفتر شعر دلم دریای خون
بی خروش و پرتمنا مانده است
دفتر شعر دلم یک آینه
ساده اما غرق رویا مانده است
دفتر شعر دلم یک معبر است
بی صدا محو تماشا مانده است
رهگذر آهسته رو آهسته تر
بر سر راهت دلی جا مانده است

تجاوز یعنی تو تاکسی خانوم بغل دستی از نوع نشستن یک مرد
احساس راحتی نکنه
تجاوز یعنی دختری به خاطر ترس از نگاه هرزه یک مردتو گرمای تابستون
مجبور شه مسیری رو بدوه
تجاوز یعنی دوستت دارم گفتنت هزار تا معنی بده
تجاوز یعنی ویران کردن کاخ آرزوهای یک زن
تجاوز یعنی به قیمت عشق زن را با تن سنجیدن
تجاوز یعنی اسمش را دوستی ساده گذاشتی و دختری به نام دل عشقش دانست...
تجاوز یعنی به جرم پاک بودن طرد شدن
بله تجاوز تنها به معنی به زور هم آغوش شدن نیست

می توان پر کرد...
فاصله هایی بلــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــند را...
با یک پیام ساده و کوتاه...
کافیست بنویسی :
"دوستت دارم..."

کریشنا مورتی: ساده نگریستن به هر چیز، یکی از دشوارترین کارها در دنیا به شمار می آید. زیرا ذهن ما ذهنی پیچیده است.

مرد ها در چار چوب عشق٬ به وسعت غیر قابل انکاری نا مردند! برای اثبات کمال نا مردی آنان٬ تنها همین بس که در مقابل قلب ساده و فریب خورده ی یک زن ٬ احساس می کنند مردند. تا وقتی که قلب زن عاشق نشده ٬ پست تر از یک ولگرد٬ عاجز تر از یک فقیر و گدا تر از همه ی گدایان سامره. پوزه بر خاک و دست تمنا به پیشش گدایی میکنند اما وقتی که خیالشان از بابت قلب زن راحت شد ٬ به یک باره یادشان می افتد که خدا مردشان آفرید!!

و آنگاه کمال مردانگی را در نهایت نا مردی جست و جو میکنند

چه ساده بودم
آن هنگام که می پنداشتم
ترکیدن بادکنک آبی من،
ناگوارترین حادثه ی عالم است!

از کسی که دوستش داری ساده دست نکش
شاید دیگه هیچ کس رو مثل اون دوست نداشته باشی
و از کسی هم که دوستت داره بی تفاوت عبور نکن
چون شاید
هیچوقت
هیچ کس
تو رو به اندازه اون دوست نداشته باشه

کپه مرگ چیست؟
وقتی میخوای بخوابی ... کسی نیست بوست کنه کسی نیست نوازشت کنه حتی کسی نیست بهت یه شب بخیر ساده بگه

دل ساده
برگرد و در ازای یك حبه كشك سیاه شور
گنجشك ها را
از دور و بر شلتوك ها كیش كن
كه قند شهر
دروغی بیش نبوده است




(حسین پناهی)