دستهارا باز در شبـــهای ســـرد


هــــــا کنید ای کودکان دوره گـرد


مژدگــانی ای خیابان خوابــــــــها


می رسد ته مانده ی بشقابــــها


سر به لاک خویش بردیم ای دریغ


نان به نرخ روز خوردیم ای دریــــغ


ای کــــه می آیدصدای گــریه ات


نیمه شـــبها از پس د یوار هـــــا


☆گــــیر خواهد کــــرد روزی روزیت☆


☆در گلـــوی مــال مـردم خوارهـــا☆

رفدم عز دمی سبزه میدون یه مرغی مینا عسدم عا آوردم خونه باش اختلاط کونم...

من :چه مینای خوشگلی
مرغی مینامون :چه مینای خوشگلی
من :هیس
مرغی مینامون :هیس
من :الای عاکله بیگیرم
مرغی مینامون :الای عکله بیگری
من :توخوشگلی
مرغی مینامون :مرسی عاکله گرفته
من
(کوچیک اصفهانیای با مرامم هستم)

گاهی احساس راکد ماندن به ما دست میدهد

و ترس اینکه مبادا چون مردابی شوم و بگندم ،

همه ی وجود آدمی را فرا می گیرد

غافل از اینکه هر آنچه از جانب خداوند سبحان می رسد حکمتی دارد

غافل از اینکه گاهی این توقف ها شاید جریان یا شدت قوی تری ایست

برای طی کردن ادامه مسیر

در مسیر خودشناسی همیشه مسیر مستقیم نیست

گاهی چپ یا راست هم دارد گاهی توقف کردن هم دارد.

آنچه مهم است این است که در راه نمانی در هیچ منزلگاهی بیش از حد لنگر نیندازی

و شوق رفتن را در دلت زنده نگاه داری و دوباره به مسیر مستقیم برگردی...

فرقـی نمـی کند !! بگویم و بدانـی ...!

یا ...نگویم و بدانـی..!

فاصله دورت نمی کند ...!!!

در خوب ترین جای جهان جا داری ...!

جایـی که دست هیچ کسـی به تو نمـی رسد.:

دلــــــــــــــم

همانطور که از خوردن غذای مانده و فاسد پرهیز می­کنید از جذب کردن و بلعیدن حرف­های مفت و مزخرف پرهیز کنید.
نگذارید حرف­هایی که به نظر خودتان صحیح نمی­آید و چرند است، ذهن­تان را خراب کند و باعث شود که دچار تهوع فکری شوید.

ﺑﻪ ﺩﻭ ﺩﻟﯿﻞ ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﻧﺬﺍﺷﺘﻢ دوس پسدرم ﺑﻪ ﮔﻮﺷﯽ ﺁﯾﻔﻮﻧﻢ ﺩﺳﺖ ﺑﺰﻧﻪ . . . .... . . . 1) من آیفون ندارم 2) من دوس پسر ندارم! || ))