سلام به همه ی دوستان

به من نگاه کن و بگو شب از کجا جوونه زد برای من کدوم سکوت آرامشش رو خط می زد به من بگو کدوم غروب رنگ غم رو بغل می کرد یا پیش پای آرزوم بارون رو در به در می کرد بیا ببین...کنار من یه پنجره است روو به سقوط توو آسمون یه ماهه و ستاره های بی فروغ نگاه مهربون تو کلید بر قفل لبم بشکن سکوت سردمو ویرون بکن تو ماتمم

درد دارد وقتی دلت برایش تنگ می شود
میخواهی حرف های دلت را برایش بگویی
بگی که چقد در نبودش سختی کشیدی
اما یا جوابت را نمی دهد
یا مثل غریبه ها باهات حرف میزنه
طوری که سکوت دردناک رو به حرف زدن باهاش ترجیح بدی

سکوت
اگر حرف طلا باشه، سکوت نقره است
سخنی جز به نیکوئی نگو
در فواید سکوت بسیار گفته اند و شنیده ائیم، ولی علاوه بر سکوت زبان گاهی هم نیاز به سکوت گوش هست. گوش که به سکوت عادت کنه، زبان هم سکوت را خواهد آموخت

من هیچ نمی خواهم ...

تنها صدایت را می خواهم تا موسیقی سکوت لحظه هایم باشد

نگاهت را می خواهم تا روشنی چشم های خسته ام باشد

وجودت را می خواهم تا گرمای قندیل آغوشم باشد

خیالت را می خواهم تا خاطره لحظه های فراموشم باشد

دست هایت را می خواهم تا نوازشگر بی کسی اشک هایم باشد

و تنها خنده هایت را می خواهم تا مرهم کهنه زخم های زندگی ام باشد

گاهی سکوت دوست معجزه می کند و تو می آموزی که بودن همیشه در فریاد نیست.

گاه می توان برای یک عزیز چند سطر سکوت به یادگار گذاشت،
تا او در خلوت خود، هر آنطور که خواست آن را معنا کند....

مرا به مهمانی سکوتت دعوت کن. وقتی دلگیر می شوی، وقتی تو هم از خودت خسته می شوی. مرا دعوت کن، به عمیق ترین تنفس، به ژرفترین بغض... به سوزناکترین آه. به طولانی ترین تعطیلی غمزده. به غروب دلتنگی ات. مرا دعوت کن به خودت، به دلت ، به حرفت ، به ناگفته هایت... نامحرم کسی است که نامرد باشد! مرا به مردانه ترین دوستی ها دعوت کن ... می خواهم در دستهای امن تو ایمان بیاموزم. می خواهم ایمان به دوست را بیاموزم. می خواهم بیاموزم که ؛ ناگفتنی ترین کلمات را که در ناگفته ترین الفاظ پنهان مانده اند...

دلگیرم از دنیآ و روزگآرش

از بی کسی هآ و سکوت هآ!

این منم که اینگونه خسته ام

منی که همیشه خوب بودم و خندآن

منی که خنده هایم مثالی بود به مثال ضرب المثل

نمی توآنی بفهمی و البته عجیب هم نیست برایم

چون “تـو”، “من” نیستی!

پس لطفا قضآوتم نکن ...