یادمان باشـــــد آن هنگام که از دست دادن عادت میشود ... بدستــــــ آوردن هم دیگـــر آرزو نیست ...

شر به خوشبختی خیلی زود عادت میکند و چون خیلی زود عادت میکند خیلی زود هم فراموش میکند که خوشبخت است

من رقصیدن دختران هندی را از نماز والدینم بیشتر دوست دارم . زیرا آنان به عشق میرقصند و والدینم به عادت نماز میخوانند

من رقص دختران هندی را بیشتر از نماز پدر و مادرم دوست دارم. چون آنها از روی عشق و علاقه می رقصند ولی پدر و مادرم از روی عادت نماز می خوانند .(دکتر علی شریعتی)

عادت می کنم
به داشتن چیزی و سپس نداشتنش
به بودن کسی و سپس به نبودنش
تنها عادت می کنم ...

اما فراموش نه !

دیرگاهیست
بالهایمان را آویخته ایم به جالباسی
عادت کرده ایم به زمین
زمین جای گرم و نرمیست
چه خیال اگر چشمهایمان را خواب
چه خیال اگر دلهایمان را آب برده است!

من به نبودنهایت عادت کرده ام

روزی اگر باشی

دلم یکه میخورد...!

زن که باشی عادت می کنی به نارو خوردن....! به اینکه "آدم"ت برود با "حوا"ی دیگری و تنها شریک تنهائی ات تنهایت بگذارد.... و بی آدم شوی بی هوا ..... هم نفست برای دیگری نفس بکشد... تو دیگر نفس نداری برای ادامه... و چقدر سخت است اینگونه مردن!

آغوش تو به غیر من به روی هیچ کی وا نکن/من و از این دلخوشی ها آرامشم جدا نکن
من برای با تو بودن پر عشق و خواهشم/واسه بودن کنارت تو بگو به هر کجا پر میکشم
من و تو آغوشت بگیر/آغوشتو مقدس
بوسیدنت برای من /تولد یک نفس
چشمای مهربون تو /من و به آتیش میکشه
نوازش دستای تو/عادت ترکم نمیشه
فقط آغوش خودم دقه دقه هاتو جا بزار/به پای عشق من بمون هیچ کس جای من نیار
و...
آخرش هم رفت تو آغوش یک نفر دیگه

یکی بود و یکی نبود/عشق بود نفرت نبود/
خالی اگر سفره ها/عشق تو دل ها جاری بود
شب همه ماه بود و نور/دل ها همه سنگ صبور
سفره شد بها نه ای برای شادی و سرور
سادگی کو/عشق کجاست
سفره ما ای دوست بی ریا ست
ساده اگر سفره مون عادت ما اون زمون/بوسه به دست پدر شکر خدا بر زبون
سفره دل وا کنید غصه رو پیدا کنید/عشق و صفا جای اون توی دل ها جا کنید
سادگی کو /عشق کجاست
سفره ما /ای دوست بی ریا ست