بعضی اشخاص چنان بر خود مغرورند که اگر عاشق شوند به خود بیشتر عشق میورزند تا به معشوق : لار شفوگو
خواب بودم ، سخن عشقت مرا بیدار کرد
مست بودم ، نفس مهر تو هوشیارم کرد
تقدیر تو در وسعت هر آینه پیداست
تقصیر دلم نیست تماشای تو زیباست
در عشق اگر عذاب دنیا بکشی / با اشک هر دو دیده طرح دریا بکشی / تا خلوت من هزار فرصت باقیست / تنها نشدی که درد تنها بکشی .
عمیقترین و بهترین تعریف از عشق این است که : عشق زاییده تنهایی است….
و تنهایی نیز زاییده عشق است…
تنهایی بدین معنا نیست که یک فرد بیکس باشد ….
کسی در پیرامونش نباشد!
اگر کسی پیوندی ، کششی ، انتظاری و نیاز پیوستگی و اتصالی در درونش نداشته باشد تنها نیست!
برعکس کسی که چنین چنین اتصالی را در درونش احساس میکند…
و بعد احساس میکند که از او جدا افتاده ، بریده شده و تنها مانده است ؛ در انبوه جمعیت نیز تنهاست ……
