حس می کنم شبکه های اجتماعی دارد یک تعریف جدید از زندگی ارائه می دهد. زندگی اجتماعی به صورت گزینشی و نمایشی. دوستی ها را تعریف می کند ولی پایدار تر نه. آدمهایی که در یک شبکه اجتماعی با هم دوستند لزوما همدیگر را دوست ندارند. گاهی حتی با خواندن از یکدیگر از هم دلخور و یا متوقع تر می شوند شبکه های اجتماعی مثل رمانهای پرفروش عامه پسندند؛ برای شروع خواندن خوبند ولی تو را سطحی و ظاهر بین و حسود می کنند. رابطه های انسانی را جوری تعریف می کنند که بی عمق و پرتعداد می شود.

به او بگویید دوستش دارم، به او که صدای پایش را میشنوم، به او که لحن کلامش را میشناسم ، به او که عمق نگاهش را میفهمم، به او که .....

شبیه خوابی تو در عمق چشمهای منی نزدیک ولی دور از دسترس ...

در عمق آرزوی من است که در وجودت خانه ای داشته باشم حتی به مساحت یک "یاد

این روزها حتی اگر خون هم گریه کنی عمق همدردی دیگران با تو یک کلمه است : آخی !

امواج زندگي رابپذير حتي اگر گاهي تورا به عمق درياببرند،آن ماهي را كه هميشه اسوده بر روي اب مي بيني مرده است!!

دنیا همان یک لحظه بود آن دم که چشمانت مرا از عمق چشمانم ربود ...

آرزویم این است آرزویم این است نتراود اشك در چشم تو هرگز مگر از شوق زیاد نرود لبخند از عمق نگاهت هرگز وبه اندازه ی هر روز تو عاشق باشی عاشق آنكه تو را می خواهد . . . و به لبخند تو از خویش رها می گردد و تو را دوست بدارد به همان اندازه كه دلت می خواهد... .............

نشسته ام… کجا؟ کنار همان چاهی که تو برایم کندی… عمق نامردی ات را اندازه می گیرم