ردپایی تازه از پشت صنوبرها گذشت ...

چشم آهوها هراسان شد، گمان کردم تویی

ای نسیم بی‌قرار روزهای عاشقی
هر کجا زلفی پریشان شد، گمان کردم تویی

سایه زلف کسی چون ابر بر دوزخ گذشت
آتشی دیگر گلستان شد، گمان کردم تویی

باد پیراهن کشید از دست گل‌ها ناگهان
عطر نیلوفر فراوان شد، گمان کردم تویی

چون گلی در باغ، پیراهن دریدم در غمت
غنچه‌ای سر در گریبان شد، گمان کردم تویی

کشته‌ای در پای خود دیدی یقین کردی منم
سایه‌ای بر خاک مهمان شد، گمان کردم تویی!!

شعر یعنی با تو تا تنـــــــــها شدن

شعر یعنی پشـــــت غم رسوا شدن

شعر یعنی التـــــــــــهاب لحظه ها

شعر یعنی خنده ها و گریـــــــه ها

شعر یعنی یک سفر تا نیســــــــتی

شعر یعنی پای من می ایســــتی ؟

شعر یـعنی واژه واژه انتظــــــــار

شعر یعنی حرف حــق در اوج دار

شعر یعنی یک نفس تنها شـــــــدن

شعر یعنی این دو من را مــا شدن

شعر یعنی گــریه و فریادهـــــــــا

شعر یعنی خیزشـــــی در یادهــــا

شعر یعنی طعم شیرین نفــــــــــس

شعر یعنی پر کشیدن از قفــــــــس

شعر یعنــــی یادگار خســـــــتگی

شعر یعنی آخـر دل بستــــــــــگی

شعر یعنی خاطــــــــرات سوخته

شعر یعنی شـــــمع شب افروخته

شعر یعنــــی یک ورق دل واپسی

شعر یعنی هق هقــی در بی کسی

شعر یعنی ترس این نا گفــــته ها

شعر یعنی درد اینجا خـــــــفته ها

شعر یعنی تا شــــــــــقایق زندگی

شعر یعنی با خدا تا بنـــــــــــدگی

شعر یعنی تا نــــــــــهایت سادگی

شعر یعـــــــــــنی داغ یک دلدادگی

شعر یعنی یک غزل تا گفتــــــــگو

شعر یعــــــنی مردن اندر پیش رو

شعر یعنی ســـــــــــوزها و دردها

شعر یعنــــــــــی اشک و آه مردها

شعر یعنی یک امــــــــــــید گم شده

شعر یعنی شــــــــهره ی مردم شده