گاهی شعر سراغم را میگیرد ؛
گاهـــــی ...
هوای تو !
فرقی نمیکند . . . .
هر دو
ختم میشوند به
دلتنگی من !!!

X

"تو" که رفتی،

و من ماندم و خوابهایی معطل،

دلی دست دوم

و غمی دست اول و داغ و نو...!!!

زن همسایه هر روز خوشبختی اش را
با صدای النگوهایش نشانم می دهد
دوستم با رنگ لب هایش
که با هر بوسه کمرنگ تر
خواهرم
با زیبایی غمگینش
که پشت هفت پرده پنهان مانده است
حالا چقدر می توانم
لای خوشبختی های مختلف دنبال خودم بگردم
به سکوتی که لای چین پرده ها مرتب نشته است
به مدادی تراشیده، کاغذی سپید
به
صدای پیر آوازخوانی دوره گرد
به چند عاشقانه ی قدیمی بی مجوز
و دستمالی که تاب هق هقم را بیاورد.

عزیزم حسادت نكن این كه بعد تو بغل كردم زانوی غم است

میتــرســم…

کسـی بــوی ِ تنـت را بگیــرد

نغمــه ی ِ دلـت را بشنــود

و تو خــو بگیــری به مــانـدنـش!!!

چـه احســاس ِخـط خطــی و مبـهـمـ یسـت!

ایــن عــاشقــانـه هــای حســود مــن …

گاهی شعر سراغم را میگیرد ٬ گاهی هوای تو
تفاوتی نمیکند ، هر دو ختم میشوید به دلتنگی من

گاهی حس میکنی غمگین ترین آدم دنیایی،اما یه تغییر کوچیک،یا یه اتفاق کوچولو

جوری حالت رو عوض میکنه ،که همه چیز رو فراموش می کنی،

 

به امید یک تغییر ، یا اتفاق خوب و کوچولو،

 

برای همه ی شما عزیزان

باز باران نه نگویید با ترانه می سرایم این ترانه جور دیگر

باز باران بی ترانه دانه دانه بر بام خانه

یادم آید روز باران پا به پای بغض سنگین تلخ و غمگین دل شکسته اشک ریزان عاشقی سرخورده بودم

می دریدم قلب خود را

دور می گشتی تو از من

با دو چشم خیس و گریان

می شنیدم از دل خود این نوای کودکانه

پر بهانه زود برگردی به خانه

یادت آید هستی من آن دل تو جار می زد

این ترانه باز باران باز می گردم به خانه