خدایا امروز را مهمان من باش…
به یک فنجان قهوه ی تلخ…
وقتش رسیده تلخی دنیایت را احساس کنی!


(نجیب زاده)

در فنجان خالی میشوم
شبیه عابران خسته
مرا قورت میدهی و من
راه قلبت را پیش میگیرم
در قهوه ای که
به رگهایت جاری است!

(نجیب زاده)

آدمها دست به دست هم می دهند…
دو دسته می شوند…
آنها که نمی فهمندت…
آنها که نمی پذیرندت…
و بعد تو محکوم می شوی به نقص…
گوشه گیری…
به سیگار و فنجان قهوه ی تلخِ روی میــــز…!

قهوه ام را شیرین کن،

آنروزها که تلخ میخوردم روزگارم شیرین بود!

دیگر هیچ چیز “شیرین” نیست…
جز خوردن یک “قهوه تلخ” با تــــو…

قهوه را خورد و فنجان را شکست
چای را نوشید و لیوان را شکست
عاشقش بودم، دل من را شکست
او نمک خورد و نمکدان را شکست
حال، او هست لایقِ آنچه که هست
لایقِ بودن با آدمهای پَست
من هم مست از مِی و سیگار بدست
زیرسیگاریم کجاست؟!
یادم آمد، لعنتی آنرا شکست!
پُر زِ خاکستر شده این قاب عکس.. راستی عکسمان را یادت هست؟؟
این یکی به دست من خواهد شکست…!

دیگر هیچ چیز “شیرین” نیست… جز خوردن یک “قهوه تلخ” با تــــو…

فال گرفتم نام تو آمد کنار نامم… حال که نام تو سند خورده به نام دیگری… مانده ام….. فالگیر اشتباه کرده بود…؟؟؟ قهوه …قهوه نبود…؟؟ من اشتباه شنیدم..؟؟ یا….. تو اشتباه رفتی…!!!

شرک:

«غول‏ها مثل پیازن.»

خر:

«بو مبدن؟»

شرک:

«آره. یعنی نه!»

خر:

«باعث می شن ما گریه کنیم؟»

شرک:

«نه.»

خر:

«ولشون که بکنی زیر آفتاب، قهوه‌ای می شن و شروع می‌کنن به جوونه زدن؟»

شرک:

«نه...! لایه. پیازها لایه لایه‌ن. غول‌ها لایه لایه‌ن. پیازها لایه لایه‌ن. فهمیدی؟ ما هردوتامون لایه لایه‌ایم!»

خر:

«اوه، هردوتون لایه لایه‌اید. خب می‌دونی... هرکسی پیاز دوست نداره!»

بلوتوث کبیر :

یک نفر صد سکه دارد یکی نفر دیگه یک سکه.

شما از کدام یک از این ها سکه می گیرید ؟

قبله ی عالم :

خوب از اونی که یک سکه دارد ... !

چون اونی که صد سکه داره به هر حال قدرتی برای خودش داره چهار تا آدم دور برش جمع شدن ، نمی شه رفت طرفش که.

ولی اونی که یک سکه داره ، خوب کسی رو نداره ، تو سرشم می زنیم ، سکشو می گیریم ، دو تا اردنگی هم بهش می زنیم . یه کم منطقی باش ...!

قهوه تلخ