میدونی چیه ، همه مردم دنیا میگند چشمای تو قهوه ایه ، اما من میگم چشمای تو آبیه ، چون تو آسمون قلب منه .

از من تا خدا راهی نیست
فاصله ایست به درازای من تا من …
و در این هیاهوِی غریب …
من ، این من را نمیابم!

دستت را بیاور ، مردانه و زنانه اش را بی خیال، دست بدهیم به رسم کودکی ، قرار است هوای هم را بی اجازه داشته باشیم ...! "سحر"

گاهی احساس راکد ماندن به ما دست میدهد

و ترس اینکه مبادا چون مردابی شوم و بگندم ،

همه ی وجود آدمی را فرا می گیرد

غافل از اینکه هر آنچه از جانب خداوند سبحان می رسد حکمتی دارد

غافل از اینکه گاهی این توقف ها شاید جریان یا شدت قوی تری ایست

برای طی کردن ادامه مسیر

در مسیر خودشناسی همیشه مسیر مستقیم نیست

گاهی چپ یا راست هم دارد گاهی توقف کردن هم دارد.

آنچه مهم است این است که در راه نمانی در هیچ منزلگاهی بیش از حد لنگر نیندازی

و شوق رفتن را در دلت زنده نگاه داری و دوباره به مسیر مستقیم برگردی...

شهری که مردمانش یک آشنا ندارد
در دل هزار نیرنگ ، یک هم صدا ندارد
شهرم پر از ملال است ،تاریخ یک خیال است
شهرم قلم شکسته ،ماندن در او عذاب است
شهرم سکوت و خاموش، آغوش ها فراموش
شهرم سکون و راکد ،دیوار ها پراز گوش
سلول انفرادی ،کشتار دسته جمعی
زندانیان در این شهر هر گور را بنامی
شهرت کجاست یارم؟ خاکت کجا نشسته؟
درویش خسته ی تو تا انتها شکسته
دست نوشته های یاسی_اینگونه بود شهرم...

مامان ، بابا ها همیشه میتونن بگن : بچه های مردم " فلان " !
اما ما نمی‌تونیم بگیم مامان ، باباهای مردم " بیسار "

حتی اگر از دوران مهد کودکتون چشماتون ضعیف باشه
از نظر پدرا و مادرا این کامپیوتر صاحاب مرده باعثشه !!!