چنان دل کندم از دنیا كه شكلم شكل تنهایی است

ببین مرگ مرا در خویش كه مرگ من تماشایی است

مرا در اوج می خواهی تماشا كن ، تماشا كن

دروغ این بودم از دیروز مرا امروز حاشا كن

در این دنیا كه حتی ابر هم نمیگرید به حال ما

همه از من گریزانند ، تو هم بگذر از این تنها

فقط اسمی به جا مانده از آنچه بودم و هستم

دلم چون دفترم خالی ، قلم خشكیده در دستم

گره افتاده در كارم ، به خود كرده گرفتارم

به جز در خود فرو رفتن ، چه راهی پیش رو دارم

بعضی حرفا رو نمیشه گفت...

باید خورد...ولی بعضی حرفا رو، نه می شه گفت...

نه میشه خورد...

می مونه سر دل

میشه دل تنگی......

میشه بغض

میشه سکوت

میشه همون وقتی که خودتم نمیدونی چه مرگته......

به زخمهایم می نگری ... ؟!
درد ندارند دیـــــــــــــــگر ...
روزی که رفتـــــــــــــــی ،
مرگ تمام درد هایم را با خودش بـــــــــــــــرد !
مرده ها درد نـــــــــــــــمی کشند ... !
حرف آخرم این اســـــــــــــــت ...
برنگرد دیـــــــــــــــگر !!
زنده ام نـــــــــــکن ... !