آدم‌هــــــا . . . یک زمـــــانی . . . در یک جــــایی . . . ناخواسته خودشـــــــان را جا می‌گذارند و می‌روند .

حــــــــوصله خواندن نــــدارم

حــــــــوصله نوشتن هــــم ندارم

این هـــــمه دلـــتنگی
...

...


دیــــگر نه با خـــواندن کـــم میشود , نه نـــــوشتن

دلــــم لـــــمس آغوشــــــت را میخواهد

فقط همـــــــین

مـــــــــــــــــرد بودن به کلفت بودن بازو و سینه نیس ..

به محـــــــکم بودنه دکـــــمه شلوارته ..!

که واسه هر کسی وا نشه ..

نمـےـבآنـــґ مـےـבآنــے یــ ـــآ نـﮧ … ؟!


لـحظـﮧ ے تـولـב مــَטּ بــﮧ همـــــآטּ ثآنیـﮧ اے بـرمـےگـرבב …


کــﮧ تـو بـرآے اولیـטּ بـآر بــﮧ مــטּ گفتـے …


בوسـتـتــــ ـ בآرґ …

مـــــرد رویایــــے من ڪسیــه ڪــه :

حتـــی وقتـــی مثل " ســگ و گربــه " به جــون هم افتادیـــم ...

شـــب نذار از بغــلش جــم بخــورم ...

من تمـــــام شــــــــعرهایم را


در وصــــــــف نیامدنت ســـــــــــــروده ام !


و اگر یــــــــــک روز ناگهـــــــــــان ناباورنه ســــــــر برسی

...

دســـــــــت خالی ,حیرت زده


از شاعر بودن استعفا خواهم داد!


نقــــــاش میشوم


تا ابدیت نقش پرواز را


بر میله های تمام قفس های دنیـــــــا


خواهـــــــم کشید.

تو مےگویے بِـפֿنــــــــــב وَ مَـטּ
بـ ـآ صورتـ ـڪ פֿنـבآטּ مَجـــــــــــــــآزے مےפֿنـבم
وَ تـ ـ ـو شــــــــآב مےشوے!!!
اَمّـ ـآ چـ ه میـבآنے قَطره هآے اَشـــــــــڪ
اَز چِشمـــــــآنَم جـ ـآریستـ ـ
چـ ه میـבآنے بُغض گِلـــــــــویَم رآ گِرفتـ ه
وَ لَبآنَم مےلَرزב چـ ه میـבآنے!
چـ ه میـבآنے .

ڪاشـــــ فقط بوבـے

وقتـے بغض مـےڪرבم!

بغلم مـےڪرבـے و مـےگفتـے...

ببینمـــــ چشمـــــاتو

منـــــو نگاه کـטּ...

اگه گریـ ـہ کنـے قهـــــر مـےڪنم میرمـــــا!!

بعضی ها را هرچقدر هـم که بــــخواهی،
" تــــــــــــــــــمام" نـــــــــــــــــــــمی شوند … !!!
هــــــــــمش به آغــــــــــوششان بــــــــــدهکار میمانی !
حضورشان "گــــــــــــــــرم" است ؛ سکوتشان خالی مــــــــــیکند دل ِآدم را …
آرامش ِ صـــــــــــــــــــــدایشان را کــــــــــــــــــــم می آوری !
هر دم هر لحظه "کـــــــــــــــــم" مـــــــی آوریشان …
و اینجا مـــــــــــــــــــــــن کـــــــــــــــــم دارمـــــــــــــت ..