دلمان خوش است که مینویسم
و دیگــران می خـواننــد
و عــده ای می گـوینــد
آه چـه زیبــا و بعضــی اشـک می ریــزند
و بعضــی مـی خنــدنـد
دلمــان خـوش اســت
به لــذت هــای کــوتـاه
به دروغ هــایی که از راســت
بـودن قشنــگ تـرند
به اینکــه کســی برایمــان دل بســوزاند
یـا کســی عاشقمــان شــود
با شــاخه گلی دل می بنــدیـم
دلمــان خـوش می شــود
به بـرآوردن خـواهشــی و چشــیدن لـذتـی
و وقــتی چیـــزی مـطابـق مــیل مــا نبــود
چقـــدر راحـت لگـــد می زنیـــم
و چــه ســــاده می شـکــنیم
همــــه چیـــز را

دلــگیرم

از دنیــــا و روزگــــارش

از بــی کسـی هــــا و سکــوت هــــا

ایــن منــم کـــه اینگــونـه خســتـه ام

منــی کـــه همـیشــه خــوب بــودم و خنــدان

منــی کـــه خنـــده هـــایم مثـــالی بـــود بــه مثــال ضـرب المثــل

نمــی تــوانی بفــهمـی و البــته عجیــب هــم نیـســت بــــرایـم

چـــون “تـــــو” ، “مــــن” نیســـتـی

پـــس لطــفا قضـــاوتـم نکــــن …
.

خــــدایـــا...........!
تـــنـــهـا مــگــــذار...
دلــی راکــه هــیــچ کـس...
" دردش"
را نــمــیــفــهــمـــد..........!

روزگاریسـت همه عــرض بدن می خواهنـــدهمه از دوست فقـــط چشـم و دهـن مــی خواهنــددیــو هستنـد ولـی مثـل پری می پوشنــدگرگ هایــی که لبـاس پــدری می پوشنــدآنچــه دیدنــد به مقیــاس نظــر مــی سنجنــدعشـق ها را همــه با دور کمــر می سنجنــدخب طبـیـعـیـسـت که یـک روزه به پـایـان برسـدعشـق هایـی که سر پیــچ خیـابان برســـد...

دنــیـــا ادامــــه لــبـخـنـد تــــوســت ..
کــه تــــا آخــــریــــن لـــبــخـنـد مــــن کـــش مــــی آیــــد ؛
تـــو لــب بـــــرمــیــچــیـنــــی
و مـــن ..
جـــایی مـــیـــان آســـمـــان و زمـــیـــن ..
مـعـلق می شــــوم ..

چــقدر دزدیــدنِ نگــاه ِ تــو
از چشــمان ِ تــو
لــذت بخــش اســت!
گــویــی تیــله ای
از چشــمم بــه دلــم مــی افتــد!
بـــانـــو!
بــا مــردی کــه تیــله هــای
بسیــار دارد،
مــی آیــی؟

حــــتـــی “خـــدا” هم بفرستـــد !

بــاران اســیــدی، برای تــطهـیـرت

بــرف و پـــاکــی، بــرای تـشبــیهت

محـــمد و عیـــسی ، بــرای تظــمــینت

یا کــه شیــطان را ، برای تقصیــرت

دیـــگر تمــام شــــد

"خـــراب شــــد تــصویـــرت"

روی ِ سیـــــــم ِ خــــــاردار ، بــالــــــه مـی رقـصـــــــم !
بگـــــذار زخــمی شــونــد پــاهــایـــــم !
مـن بهــــــانـه ای می خـــــواهــم بـــــرای ِ نــــرفــتن
حــــالا کـــــه تــــو
راهــــم را ،
ســــد نمــی کـــنی !!

اعدامـــی لــحظه ای مـــکث کــرد و بـــوسه ای بر طنــاب دار زد
دادســتان گفت:
صـــبر کنید آقــای زنــــدانــی این چــــه کـــاریست ...؟!؟!؟؟
زنــدانی خـــنده ای کــرد و گفت :
بیچـــاره طـــناب نــمیزاره زمـــین بیفتم ،

ولی آدم ها !!!!! بدجـــور زمــینــم زدن ...!

به ســلامتــی اون پسری که به دختره دست نــزد گفت: شــاید مــاله هم نبــاشیم... نمــیخوام دســت خورده باشــی!