مـن ...

دعــــا میکــــنم ..

تـــــو را داشــتـه بــــاشـم ..

تـــــو ..

دعــــا مــی کنـــی ..

دیگـــــر نبــــاشـــم !
…

بیـــــــــچــاره خـــدا !

اَنــ ـدوه كــه اَز حـ ـَد بــُگـذرد
جــآیــش را مـى دهــد بــه یكـ ــ بى اعتــنایى ِ مــُزمن
دیگــَر مـُهم نـیــستـــ ـ
بـــ ـودن یـــآ نـــبودن ...
دوستـــ داشتــن یـــآ نــَداشتـــن
آنچــه اَهمــیتـــ دآرد
كــ ـشدارى ِ رخــوتنــاكــ ِ حــسى اَستـــ
كــه دیگــَر تـــو را بــ ـه وآكــ ـُنش نمــى كــِشآنــ ـد
در آن لحـ ـظه فــقط در سكـ ــوتـــ غــَرق مــى شــَوى
و نگــ ـآه مــى كــُنى و نگـ ــاه ... !

روی کــارت برایــش نوشــتم: "" به امــید فــردای بهــتر"". دو هفــته بعد شنــیدم ازدواج کــرد. تــازه فهــمیدم آن روز " الــــف" " فــــــــردا " را یــادم رفــته بود بــنویــسم.

به نسيمی همه راه به هـــم می ‌ريزد

کی دل سنگ تو را آه به هم می ‌ريزد؟

سنگ در برکه مـی ‌اندازم و مـــی ‌‌پندارم

با همين سنگ زدن، ماه به هم می ‌ريزد

عشق بر شانه هم چيدن چندين سنگ است

گاه مــی ‌ماند و ناگاه بــــه هـــــم مــــی ‌ريزد

آن چه را عقل به يک عمر به دست آورده است

عشق يک لحظه کــــــوتاه به هــــــــم می ‌ريزد

آه، يک روز همين آه تــــــو را می گيرد

گاه يک کوه به يک کاه به هم می ‌ريزد

(نجیب زاده)

زِنــدِگــــی حــآل نَـــدآرد

انــگـــآر …!

زِنـــدِگــــی خــوبـــ تــآ نمــی کُنــَد

انــگـــآر …!

مــَــن یــــه دُخــــتـَــرَم...
و...
آرامِــشــی کــه لاکـــــِ نـاخــُـنِ 4000 تــومــانــیم بــه مــَن مــیـده ...
هــیــچ مــوجــودِ زنــده ای نـمـیـتونــه بــده ! )))

سکوت کـــن …

فــریادها راه به جایی نمــی برنــد

فقــط طبل رُسوائیت را می کوبــنــد

کــــــــــــل دنیــــــا هم بگویند دوستم دارند ٫ فایده ندارد ...

امااااااا

دوستت دارم های تـــــــــــــــــــــــو چه غوغــــــــایـــــی مــی کنـد ......!!!!!!!

مــی دونــی؟!
از تمــ ـــوم دنـیا
یــک نفـــ ــر هســـت
نـــمی خــواهــم برایـــم بمــیـ ــرد
مــــی خواهــم برایـــم زنــ ــدگـــی کنـــد . .