آن سوی تنهایی
بهانه هایت برای رفتن چ بچگانه بود
چ بیقار بودی زودتر برو    ی
از دلی ک روزی بی اجازه وارد آن شده بو د   ی
من سوگوار نبودنت نیس   تم
من شرمسار این همه تحم   لم

آشناهای غریب همیشه زیادند
آشناهایی که میایند و میروند
آشناهایی که برای ما آشنایند
ولی ما برای آنها... نمیدانم واقعا چرا و چگونه میشود
که همه روزی
                     آشنای غریب میشوند
                     یکی هست ولی نیست
                      یکی نیست ولی هست
                      یکی میگوید هستم ولی نیست
                      یکی میگوید نیستم ولی هست
                                            و در پایان همه بودنها و نبودنها
                                             تازه متوجه میشوی
                                              که:
                                             یکی بود هیشکی نبود
                                             این است دردی که درمانش را نمیدانند
                                             و ما هم نمیدانیم
                                                                              که آن یکی که هست کیست
                                                                              و آن هیچکس کجاست
                                                                               کاش میشد یافت
                                                                               کاش میشد شکستنی نبود
                                                                               کاش میشد زیر بار این همه بودن و نبودن
                                                                               خرد نشد

همه چیز را یاد گرفته ام !
یاد گرفته ام که چگونه بی صدا بگریم
یاد گرفته ام که هق هق گریه هایم را با بالشم بی صدا کنم
تو نگرانم نشو !!
همه چیز را یاد گرفته ام !
یاد گرفته ام چگونه با تو باشم بی آنکه تو باشی !
یاد گرفته ام نفس بکشم بدون تو و به یاد تو !
یاد گرفته ام که چگونه نبودنت را با رویای با توبودن…
و جای خالی ات را با خاطرات با توبودن پرکنم !
تو نگرانم نشو !!
همه چیز را یاد گرفته ام !
یاد گرفته ام که بی تو بخندم..
یاد گرفته ام بی تو گریه کنم…وبدون شانه هایت...
یاد گرفته ام...که دیگرعاشق نشوم به غیر تو !
یاد گرفته ام که دیگر دل به کسی نبندم ….
و مهمترازهمه یادگرفتم که با یادت زنده باشم و زندگی کنم !
اما هنوز یک چیزهست که یاد نگر فته ام …
که چگونه...
برای همیشه خاطراتت را از صفحه دلم پاک کنم …

رو به پایانم ... هراسی از مرگ نیست، مرگ که سهل است اما ؛ نبودنهایت این روزها عجیب مرا می ترساند... قالی کرمانم ؛پا خورده ام از باور این و آن غم در تار و پودم جولان می دهد؛ خلاصم کن... به دارم بکش؛ از نو بباف مرا اما اینبار شکل گلیمی صحرایی... چرا که بی شک سر به بیایان خواهم گذاشت از لمس دستانت.

ماه من مبادا گرفته باشي
كه شهري را به نماز ايات وا ميدارم
بين اين همه ادم نميدانم چرا به تو پيله كرده ام
شايد با تو پروانه ميشوم
چه گرماي حضورت چه سرماي نبودنت را دوست دارم
ابر من باش و دلم را بتكان

دارم بهت خیانت میکنم! روی همان تختی که فقط عادت به بدن تو داشت... هرشب با یکی به بستر میروم!! تا صبح عشق بازی میکنیم..! یک شب با غم نبودنت یک شب با اشکهایم یک شب با خیالت یک شب با ع[!]ایت یک شب با دردهایم بازهم بگویم؟؟؟ یا غیرتی میشوی و می آیی؟؟؟؟؟؟؟