دوست دختر آدم مثل آدامسه
1:داشتن یه بسته آدامس بهتر از یه دونه ادامسه
2:فراموش نکن پایان هر آدامسی سطل زباله است پس برای هیچ آدامسی قیمت زیادی نده
3: آدامسه نیمه خورده کسی رو نخور
4: جویدن طولانی مدت آدامس جز بی مزه شدنش حاصلی نداره
5: حسرت آدامسی که دور انداختی نخور
6: ازدواج مثل قورت دادن آدامس میمونه هیچ آدم عاقلی آدامسشو قورت نمیده

خوبی بادبادک اینه که
می‌دونه زندگیش فقط به یک نخ
نازک بنده
ولی بازم تو آسمون می‌رقصه و می‌خنده

دیگر نه
آدم، آن آدم است
و نه حوا، آن حوا
من و تو زاده ی کدامین دو نخستینیم
که نه بوی آدمیت داریم و
نه هوس حوا. . . ؟!

به چه فكر می كنم ؟

انتقام از آن هایی كه هیچ وقت نبودند...

آن هایی كه می توانستند باشند ولی نخواستند...

فراموش نكرده ام كه هرچیزی كه می تواند باشد ,

در اصل نباید باشد..

از خدا نخواه كه كل دنيا مال تو باشه از خدا بخواه اونكه دنياته ماله كسي نباشه

دیوار دنیا رنگی است. رنگ عشق.
خدا جهان را رنگ كرده است. رنگ عشق.

و این رنگ همیشه تازه است و هرگز خشك نخواهد شد.
از هر طرف كه بگذری، لباست به گوشه‌ای خواهد گرفت و رنگی خواهی شد.

اما كاش چندان هم محتاط نباشی؛ شاد باش و بی‌پروا بگذر،
كه خدا كسی را دوست‌تر دارد كه لباسش رنگی‌تر است.

شعـرهآیـَت رآ

بـرآی ِکسی ک عـآشـق نیـست،

نخـوآن..!!

عَطـر احسآسَت رآ ارزآن نفـرُوش..!!

تو را به جاي همه زناني که نشناختم دوست دارم .
تو را به جاي همه روزگاراني که نمي زيستم دوست دارم .
براي خاطر عطر نان گرم
و برفي که آب مي‌شود
و براي نخستين گل‌ها
تو را به خاطر دوست داشتن دوست دارم .
تو را به جاي همه کساني که دوست نمي‌دارم دوست مي‌دارم .
بي تو جز گستره‌يي بي‌کرانه نمي‌بينم
ميان گذشته و امروز.
از جدار آيينه‌ي خويش گذشتن نتوانستم
مي‌بايست تا زندگي را لغت به لغت فرا گيرم
راست از آن گونه که لغت به لغت از يادش مي‌برند.
تو را دوست مي‌دارم براي خاطر فرزانه‌گي‌ات که از آن من نيست
به رغم همه آن چيزها که جز وهمي نيست دوست دارم
براي خاطر اين قلب جاوداني که بازش نمي‌دارم
مي‌انديشي که تو ترديدي اما تو تنها دليلي
تو خورشيدي رخشاني هستي که بر من مي‌تابي
هنگامي که به خويش مغرورم @Malo0o0os

نامه یک شیرازی به رهبر :
سلام کاکو ، نخسه ،
واللو یه خواهشی دوشتم،
میشه سال دیگه
(( سال استراحت مضاعف ، خواب مضاعف ))
نامگذاری کنی......

خیلی ها برای لذت بردن از زندگی ،
گذشته ی خود را رها می کنند و می گویند:
امروز انگار نخستین روز عمر منه!
اما من ترجیح می دهم که بگویم
امروز آخرین روز از زندگی منه
و میخواهم از لحظه لحظه ی آن استفاده کنم گویی که فردایی در کار نیست ...