یه روز یه آقایی با بچه ش میرن سینما میبینن جلوشون یه كچل نشسته!

آقاهه به بچه ش میگه:اگه زدى پسه كله این كچله یه ساندویچ بهت میدم.بچهه میزنه توسر کچله!!
کچله برمیگرده میگه: چرا مىزنى؟
میگه:به به عباس کچل خوبی؟
کچله میگه عباس کچل کیه!
پسره میگه:آخ ببخشید فك كردم دوستم عباس كچله!
دو دیقه بعد دوباره آقاهه میگه اگه دوباره بری بزنى پسه كله ش 10 هزارتومن بهت میدم!
باز میزنه تو سره کچله!
کچله میگه :باز دیگه چرا زدى؟؟
میگه:آقا ناموساً تو عباس کچل نیستى؟
کچله میگه:نه بخدااااا.
کچله میبینه هى داره کتک میخوره میره 20 تا صندلى جلوتر میشینه

.باز آقاهه ب بچه ش میگه:اگه برى اونجا و بزنى پسه كله ش 20 هزار تومن بهت میدم!
بچه ش میگه باشه.میره پشت سر وكچله محكم میزنه تو سرش میگه:عباس کچل تو اینجا نشستی من یكساعته اون بیچاره رو میزدم????????

تنهایی تنهایی  تنهایی   هیچ چیز به اندازه ی تنهایی غم انگیزنیست ! تنهایی نام بیهوده زندگیست ! وقتی بیداری خسته و غمگینی وقتی میخوابی کابوس میبینی ! سردت میشود انگار برف روی استخوان هایت نشسته باشد   تنهایی جهنمی نا متعارف است جهنمی با آتش سرد میان شعله ها از سرمایخ میزنی !  تنهایی هول آور است  پر از ظلمت و ناشناختگی مثل خانه ای متروک در حاشیه ی جنگل  عبور نسیمی از لابلای علف ها میتواند از ترس دیوانه ات کند .  وقتی تنهایی به همه چیز و همه کس پناه میبری  پخش میشوی در کوچه وخیابان به جاهایی میروی که نباید بروی به آدم هایی سلام میکنی که نباید...    محبوب من  !  بیا دست مرا بگیر و مرا بیرون بکش ! از کافه های دود و نیشخند از گلوی شبها از گل و لای روزها من پراکنده شده ام بیا مرا جمع کن از کوچه وخیابان بیا مرا جمع کن از دیگران ! تنهایی درنگ در سنگ است حرف زدن از یاد آدم میرود  تنهایی درست مثل پیری ست  خمیدن تک درخت است تنهایی تجسم راه های مسدود است بیچارگی روباه است در یک قدمی مرگ و ترن .  محبوب من !  من تنهایم بی تو هیچ کاری نمیتوانم بکنم  دیگر شعر هم نمی توانم بنویسم و این تنهایی تلخ است تلخ مثل نگاه نوازنده ای که با دست های بریده به پیانو مینگرد  . 

امروز برای اولین بار دیدم تو ماشین عروس دوتا دختر نشسته بودن !
بعد از کلی دقت فهمیدم اونی که کلیپس نداره مرد ست

نیمه ی گمشده ی من چه کسی میتونه باشه

واسه روح تشنه ی من همیشه دیوونه باشه

کسی که هر کلامش طلوعی تازه باشه

غم و تنهایی ما به یک اندازه باشه

اون کسی که خواستن اون با همه فرق داشته باشه

هر چی که از اوبخونم شعر دلتنگی نباشه

کسی که برای خوندن نشسته توسینه ی من

نفس هاش هوای عشق ، سکوتش صدای عشق

اون که از نهایت عشق منو با اسمم بخونه

منو جزئی از وجودش یا خود خودش بدونه

اونی که گمشده از آغاز  تا که من تنها بمونم

جاده ی جستجوهامو تا قیامت بکشونم

کسی که همیشه عاشق

مثل من دیوونه باشه

تو دنیا اگه نباشه

تو آینه میتونه باشه

نیمه ی گمشده ی من چه کسی میتونه باشه !!!! 

داغ امام عسگری دلـهـا شکستـه / در ماتم بابای خود مهدی نشسته / گرد مصیبت چهره ی عالم گرفته / زهرا ز داغ لاله اش ماتم گرفته . . .

اصلا شور و شعف خاصی توی جمله “دیدی گفتم” وجود داره !
لامصب یه جور احساس دانایی خفن به آدم دست میده اون لحظه !