زندگی فرصت بس کوتاهیست...

تا بدانیم که مرگ...

آخرین نقطه پرواز پرستو ها نیست...

مرگ هم حادثه است...

مثل افتادن برگ...

که بدانیم پس از خواب زمستانی خاک...

نفس سبز بهاری جاریست

از عشق مکن شکوه که جای گله ای نیست
بگذار بسوزد دل من مسئله ای نیست

من سوخته ام در تب ، آنقدر که امروز
بین من و خورشید دگر فاصله ای نیست

غمدیده ترین عابر این خاک منم من
جز بارش خون چشم مرا مشغله ای نیست

در خانه ام آواز سکوت است ، خدایا
مانند کویری که در آن قافله ای نیست

می خواستم از درد بگوییم ولی افسوس
در دسترس هیچکسی حوصله ای نیست

شرمنده ام از روی شما بد غزلی شد
هرچند از این ذهن پریشان گله ای نیست

به سلامتی دخترایی که وقتی باهات میان بیرون خودشونن...
همونایی که یه خروار آرایش نمیکنن چون خودشونو قبول دارن...
اونایی که مدل ماشینت یا داشتن یا نداشتن ماشینت براشون مهم نیست...چون خودتو میخوان نه یه تیکه پاره آهن رو ..
اینکه کتونی میپوشن چون براشون اختلاف قدشون باهات مهم نیست...
همونایی که انقدر شعورشون میرسه که mis نندازنو گدایی شارژ نکنن...
همونایی که کلاس الکی نمیزارن...نقش نمیخوان بازی کنن...
اره همین دختران که حتی اگه خیـلیـم کم باشن اما بازم دخترهایی هستند که خیـــلی ارزش دارن ...