ینجا مـــــــن هستم !!

نیــــــــمکتی چوبی وچتــــری که بسته است ...!

دلم تنـــــــگ نیست ...

تنـــــــــها منتظر بـــــارانم ...

که قــــــطره هایش بهانه ای باشد برای نمناک بودن لحظــــــه هایم ...

و ... اثبـــــات بی گناهی چـــــــشمانم ...!

قرارمان روزهای بارانی بود...

دقیقه ای به یاد هم زیستن...

باران بارید و او حتی ثانیه ای...

مرا در خیال خود نیافت...

ببار باران...

ببار نمیخواهم اشک هایم را ببیند..

ببار باران میخواهم مرا به یاد اورد...

 
مرا که در تمام لحظاتم حضورش را جستجو کردم...

حضور هیچگاه نبوده اش را ...

ببار باران...بگذار بفهمد ابرها هم به حالم میگریند...

بگذار بفهمد دلتنگ حضورش هستم...

دلتنگ نگاهش...کلامش..دلتنگ عطر تنش...

ببار باران.. .

موهایم را همچون امواج خروشان دریا

در نسیم نفسهایت آرام آرام رها می کنم

و لذت با تو بودن را

همچون تماشای غروبی دل انگیز

تا مرز جنون احساس می کنم

و تو با من همراه می شوی

لحظه به لحظه با من اوج خواهی گرفت در آسمان عشق

و به انتهای خوشبختی خواهیم رسید

آنجایی که حتی کبوتران برای رسیدن به آن سر باز می زنند

انگشتانم صورتت را لمس می کند

نگاهم را در نگاهت غرق می کنم

و آغوش تو برایم بهشت می شود

بهشتی از جنس گلهای رز قرمز آتشین

که با هیچ کجای دنیا عوض نمی کنم

از وقتی که رفتی

روزهایم را تمام و کمال در قلّک می ریزم

تا وقتی که برگشتی

قلک را بشکنم و این روزها را کنار تو باشم...

آدم هایی هستند که بودنشون حتی مجازی
به آدم آرامش می ده!!
دوستی شون برات حقیقی می شه
و یهو میشن یه قسمتی از زندگیت!
اسمش را میگذاریم،دوست مجازی...
اما آنسو یک آدم حقیقی نشسته...
خصوصیاتش را که نمیتواند مخفی کند...
وقتی دلتنگی ها و آشفتگی هایش را مینویسد...
وقت میگذارد برایم، وقت میگذارم برایش...
نگرانش میشوم دلتنگش میشوم...
وقتی در صحبت هایم، به عنوانِ دوست یاد میشود
مطمئن میشوم که حقیقی ست هرچند کنار هم نباشیم
هرچند صدای هم را هم نشنیده باشیم من برایش سلامتی و شادی آرزو دارم هرکجا که باشد ...

خدای من !
نه آن قدر پاكم كه كمكم كنی و نه آن قدر بدم كه رهایم كنی ...
میان این دو گمم !
هم خود را و هم تو را آزار میدهم ...
هرچقدر تلاش كردم نتوانستم آنی باشم كه تو خواستی ..

مردها اسمشان به سنــگـدلی معروف است...زنها به آهن پرستی هر دو انکار میکنند...تنها میگذارند و از تنهایی می نالند ...
جمله ی دوستت دارم شده جمله ی فرار
اما هر دو گریه میکنند دخترها بلند و پسرها بی صدا ...
هر دو به دنبال کسی که تا ابد تنهایشان نگذارند
اما هر دو تنها میگذارند مردها تا مانکن ببینند و زنها تا شاهزاده ای سوار بر بی ام و ...


...ما فقط در استاتوس هایمان آدمهای خوبی هستیم...

راه میروم و شهر زیر پاهایم تمام میشود! تو… هیچ کجا نیستی…