گریه شاید زبان ضعف باشد
شاید خیلی کودکانه.. شاید بی غرور...
اما هر وقت گونه هایم خیس می شود
می فهمم؛ .. نه ضعیفم!!!
نه یک کودکم!!!
بلکه پر از احساسم

گوشهایم را میگیرم
چشم هایم را میبندم
زبانم را گاز میگیرم
ولی حریف افکارم نمیشوم
چقدر دردناک است نبودنت را فهمیدن

لمس کن کلماتی را که برایت مینویسم....


تا بخوانی و بفهمی چقدر جایت خالیست....


تا بدانی نبودنت آزارم میدهد....


لمس کن کلماتی را که لمس ناشدنیست....


که از قلبم بر قلم و کاغذ میچکد....


لمس کن گونه هایم را که خیس اشک است و پرشیار....


لمس کن لحظه هایم را....


تویی که میدانی من چگونه عاشقت هستم....


لمس کن....


این با تو نبودن ها را لمس کن....

ترسم از آن است که خدا آن قدر این پا آن پا کند که تمام شود تاریخ مصرف تمام آرزوهایم

گفتم بیا . . .


گفت پاهایم یخ زده !


و من به پایش سوختم !


گرم شد . . .


رفت به سوی دیگری ...

یک نخ آرامش دود میکنم به یاد ناآرامی هایی که از سر و کول دیروزم بالا رفته اند . . .
یک نخ تنهایی به یاد تمام دل مشغولی هایم . . .
یک نخ سکوت به یاد حرفهایی که همیشه قورت داده ام . . .
یک نخ بغض به یاد تمام اشک های نریخته . . .
کمی زمان لطفا ، به اندازه یک نخ دیگر ، به اندازه قدم های کوتاه عقربه . . .
یک نخ بیشتر تا مرگ این پاکت نمانده !
.H.

به قیمت سفید شدن موهایم تمام شد
ولی آموختم که :
ناله ام سکوت باشد
گریه ام لبخند
و تنها همدمم ، خدا ...

صدای خنده ی مادرم حتی غمهایم را هم می خنداند ...