وقتی کــه نیستی
شکـــــ دارم که بیایی
وقتی هم که می آیــــی
مطمئن نیستـــــــم که میمانی
وقتی هــــم که میروی
نمیدانم که باز میگردی یا نــه…
این دو دلــــــــی ها
دو راهـــــــی ها
دوگانگـــــی ها
مرا خواهد کشت..
بیـــــــــــا…
و یا
یک بار برای همیشه نیـــــــــــا…!

دل من مـــال تو شد پـس دل خود را مَشِـکن

بگذر از کشـتـن و ســرسختـی  وخـود آزاری

ثبــت کن محــض سند مصـــرع بعــدی مـــرا

" تــو در اعمـاق دلـــم مثـــل خدا جــا داری "

لهجه ی جاهلی وصف تو را هم عشق است

واقعــاً دســـت مـــریـــزاد عجــب ســـالاری !

حکــم سختیـست ، بیا بگـــذر و آقـــایـی کن

تو که در قصـــر دلـم حـاکم وســـردمـــــداری

شهـــرونـدانه تقــاضــــای خــودم را گفــــتم

بررسی کـن بـه کـَـرَم چـون که تو فرمانداری
(یحیی محمدی)

سِیل چشمانـــم باز ، از فـــراقت جاریســت
خستــه ام باز بیـــا ، جمعـــه ها تکراریست

در پـی قافیــــه ها ، چه پریشــــان مانــــدم
قافیه در شعــرم ، با حضــــــورت جاریســت

به هــــــوایت آقـــــا ، بغــــض کـــرده شعــرم
آسمــانش انگار ، نَــــم نَمـــک بارانیــــست

دل مَــن پر غصه ، حال شعرم خوش نیست
نفسی مانده فقط ، جای شکـرش باقیست

در فراغـــت آقـــــا ، چشــــم در راهــــم مَــن
گر چه این جمعه همان ، جمعه ی تکراریست.....

عــــادت نـــدارم درد دلـــــم را ، به هـمه کــــس بگویـــم

..! ! ! پس خاکـــــش میکنم زیــر چهـــــره ی خنــــدانم.. ،

تا همـــــه فکـــــر کننــــد . . . نه دردی دارم و نه قلبــــــــــــــی

تقصیر برگ ها نیست
آدم ها همینند!
نفس می دهـــــــی
له ات می کنند…

من زن هســـتم و تو مـــــرد
اما نگـــــران نباش ! به کســــی نخــــواهم گفت که در پس مشکلات و درد هاییکه
تو برایم ساختی و تحـــــمل کـردم.............
در پس نامردی و نامهــــــربانی دیدم و دم نزدم......
در پس بی معرفتی هایی که دیدم و معــرفت به خــــرج دادم...
من مـــــردتر بودم!

ســــه راه بیشتـــــر نــــــداری :

بـــــــا مــــــن باشـــــی ؛

یا بــــــا تـــــــــو باشــــــم ،

یا توافـــــــق کــــــنیم کـــــه باهــــــم باشیـــــم ...

ﺗﻌﺠـــــﺐ ﻧﮑـــــﻦ ...
ﮐـــــﻪ ﭼـــــﺮﺍ ﻫﻨـــــﻮﺯ ...
ﻓﺮﺍﻣﻮﺷـــــﺖ ﻧﮑـــــﺮﺩه اﻡ ...
ﺁﺩﻣﻬـــــﺎ ﻫﯿﭽﻮﻗـــــﺖ ...
ﺑﺰﺭﮔﺘـــــﺮﯾﻦ ﺍﺷﺘﺒـــــﺎهِ زندگیشـــــان را ...
ﻓﺮﺍﻣـــــﻮﺵ ﻧﻤﯿﮑﻨـــند ................!

این روزهــــایم به تظاهر می گذرد...

تظاهر به بی تفاوتی،

تظاهر به بی خیـــــالی،

به شادی،

به اینکه دیگــــر هیچ چیز مهم نیست...

اما . . .

چه سخت می کاهد از جانم این "نمایش"