وقتی به دختران سرزمینم میگویی آهــــــن پرســــــت

بدان کم نیستند مردان انــــــــدام پرســـــــــت

هـــــــــِی
رفیــق…!
آنکه درکنار توست..!
آرزوی من بود..!

نیـسـتَـمـ !

اگـﮧ اوטּ میـگـﮧ :

اگـﮧ בیـگـﮧ نَـבارے رومـ هیـچ میـلــے

اگـﮧ مَـنـو نمیـخـواے نَـבاره عـیـبــے

مَـטּ میـگَـمـ :

اگـﮧ בیـگـﮧ نَـבارے رومـ هیـچ میـلــے

اگـﮧ مَـنـو نمیـخـواے بهـ دَرَکـــــ هـــــــــرے

برگ های پاییزی
سرشار از شــــــــــــــــعور درخت اند
سر شار از مهـــــــــــر و عشــق
سر شار از درد و رنج
و.......
وتنها پاییز زیبــــــــای من است
كه خاطرات سه فصل را بر دوش می كشد
ای رهگــــــــــــــذر!
آرام قدم بگـــــــذار ......
برچهره ی تكیده ی آنهــــــــــــــا!
این برگ ها حرمت دارند.
درد پاییــــــــــــــــــــــز ....
درد دانستن است.
وقتی چیزی از او دانســـــــــــتی
درس گرفتن از آن را فراموش نكن..

این هــــــواى لعنتى هم مى بینه مــــــا یـــه نــــــــــــــــفریم

هى دو نفــــــــــــــــره میشه هـــــواای بیشعووور!!

اینـــــ روزها انقدر شکستهــ امـــ

کهــــ دلمــــ دستـــــ بهـــ عصا راهـــ میرود....

آﻗﺎ ﺗﺎ ﻟﺒﻮ ﮔﺮﻓﺘﯿﻢ ؛
ﯾﻬــــــــــﻮ !!
دوس دخترم ﺍﻭﻣﺪ ﻣﺎﺭﻭ ﺩﯾﺪ
.
ﻫﯿﭽﯽ ﺩﯾﮕﻪ ﺍﻭﻧﻢ ۱ ﭼﻨﮕﺎﻝ ﮔﺮﻓﺖ ﻧﺸﺴﺖ ﺑﺎﻣﺎ ﻟﺒﻮ ﺧﻮﺭﺩﻥ !!!
واقعا چسبید
ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻭﺍﺳﻪ ﺫﻫﻨﻪ ﻣﻨﺤﺮﻓﺘﻮﻥ ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ !

راستــش را بخــواهـــــی

فاجعــــه ی رفتــــن "او" چیــــزی را تکـــان نداد.....
مــن هنــــوز هـــم چـــای میخـــورم...

قــدم میـــــزنم...
هستـــــم
امــــا...
تلــــخ تــر...
تنهاتـــــر...
بی اعتمــــادتــــر....

خدایـــ ـــا !

مــــن ایــــ نــجـا سخـــتــ

دلــــم معجــــ ــــزهــ میــخــواهـــد

تـــــ ـــو انــــگـــار

معـــــ جـــزه هـــ ــایــت را

گـــذاشـــتــ ــه ای

بــرای روز مبـــ ـــ*ــادا...!