{ رَفـتـے } بــهـــ دَرکـــــ ...

وعــده ے مــا آن روزی بـاشـد کـِـه بـــراے { گــرمــے } دَسـتـانــــــم ...

{ بـوســــــــــه } هـایــم

وَ

{ آغــــــــــوشَــم}

مِــثـــل {سَـگــــ }

{ لـَـه لـَـه } بــزنــے ..

پرسیدند : دوستش داری ؟
گفتم : دنیای من است
گفتند : دوستت دارد ؟

گفتــــم : تنـهـــا ســـوال مـــن اســت . . .

بـه سـلامتي اونـي که
وقـتي دل بـسـت
تــا آخـرش در رو , روي هـــمــه بـسـت.....!

مــــی گــــویــنــد ســـــاده ام ..!

مـــی گـــویـــنـــد تــــو مــــرا با یــک نــگــاه ..

یـــک لبـــــخـنـــد ...

بــه بــازی میـــــگیــــری ..!

مــــــی گـــــوینــــد تـــرفنــدهـــایت ، شـــیطنـــت هــــایت ..

و دروغ هایـــت را نمــــی فهمــــم ..

مــــــی گویند ســــاده ام ..!


اما مــــــــن فـــــقــــــط دوســـتـــــت دارم ...


همیـــــــــن!

و آنــــها ایــــن را نمـــــــیفــــهمنــــد ...!!

از تنهـــاییت دلگیــر نبـــاش و هیـــچ وقت آن را با کســـی قسمت نکـــن مردم ایــن شهـــر تـــن/هـــا دادند تا تنهــــــا نمـــــــانند ...

هــر قدر هـــــم کـــه محکــــم باشــــی,

یـــک نقطـــــه,

یـــک لبخنـــــد,

یـــک نگــــــــاه,

یـک عطر آشنـا,

یــک صــــــــدا,

یــک یـــــــــــاد,

از درون داغونـــت می کــــند,

هــر قدر هـــــم کـــه محکــــم باشــــی…!.

آدم‌هــــــا . . . یک زمـــــانی . . . در یک جــــایی . . . ناخواسته خودشـــــــان را جا می‌گذارند و می‌روند .

گاهی شعر سراغم را میگیرد ؛
گاهـــــی ...
هوای تو !
فرقی نمیکند . . . .
هر دو
ختم میشوند به
دلتنگی من !!!

حــــــــوصله خواندن نــــدارم

حــــــــوصله نوشتن هــــم ندارم

این هـــــمه دلـــتنگی
...

...


دیــــگر نه با خـــواندن کـــم میشود , نه نـــــوشتن

دلــــم لـــــمس آغوشــــــت را میخواهد

فقط همـــــــین

ایـــ ـטּ اَنــــ ـבوه هـــ ـآ ؛

ایـــ ـטּ اَنــــ ـבوه هـــ ـآے لآکِــــ ـرבآر ؛

پـــ ـآ نَـــ ـבآرَنــــ ـב ،


بَــــ ـرآے رَفــ ـتَـــ ـטּ !

בَســـت نَـבآرَنــــ ـב ،

بَـــ ـرآے بَــرבآشـتـــ ـטּ اَز سَــر هـــ ـآ !

سَــــ ـر اَمّــــ ـا בآرَنــــ ـב ،

بَرآے בَر آوَردטּ اَز چِــشــــ م هـــ ـآ !!!