داغتـــریـن آغــــوش هـــا را از تـنــتـــــ

و شیـریـــن تـریــن بوســــه هـــا را از لبـــانـتـــــ

بیـــرون میکشـــم . . .

بــه تـلـــافـی تمـــامـ ِ روزهــایـــی کـــه

میخــــواهمتــــ و نیسـتـــی . . .

بــه چــــه مــانـنـد کنــم خلـــوت آغـــوش تـــو را ؟

بــه یکــی بســـتر گــل ؟


بــه پـرسـتـشـگـه عشــــــق ؟


یـا بـه خلــوتــگــه جــانــهـا کـه غــم از یــاد بـــرد ؟


بــه نـفـــس هــای بـهـــار ؟


یــا بــه یــک خـرمــن یـاس


کــه نـســیـــم خـوش آن را ، همــه جــا بــاد بــرد؟


بــه چــه مــانــنــد کـنـــم؟

کاش بودی . . .
وقتـی بغض مـی کردم . . .
فقطـ بغلم مـیکردی و مـیگفتـی . .
ببینم چشمـــــاتو . . . منـــــو نگاه کـن . . .
اگه گریــه کنـی قهـــــر مـیکنم میرمـــــا . . .!
فقط همـیــن …!!!

اهل دل...!

پـــــــــایــیــز در راه است

اندکی از مهـــــر پیداست;

حتــی در این دوران بی مهری

باز هم پاییز زیباست !!!


مهـــرتون افزون پاییــــزتون خجسته!

مــــی گــــویــنــد ســـــاده ام ..! مـــی گـــویـــنـــد تــــو مــــرا با یــک نــگــاه .. یـــک لبـــــخـنـــد ... بــه بــازی میـــــگیــــری ..! مــــــی گـــــوینــــد تـــرفنــدهـــایت ، شـــیطنـــت هــــایت .. و دروغ هایـــت را نمــــی فهمــــم .. مــــــی گویند ســــاده ام ..! اما مــــــــن فـــــقــــــط دوســـتـــــت دارم ... همیـــــــــن! و آنــــها ایــــن را نمـــــــیفــــهمنــــد ...!!

حواســــم را هرکـــجا که پــرت می کـــنم

باز هـــم کـــنار تـــو می افتد !

تو آنجـــا

و من اینجــــا ...

انگــار همه راست می گفـتـنـد :

تو کـــجا و من کـــجا ...؟!!

قـــلـبـم در سـیـنه‌ام نـیـســـت !

امــا عـکسی از تو بـه جای آن اســت ...

کـولـه بارت را بـگـــــرد

نـگـو کـه مـن بــد انـدیــشـــم !!!

خـــــــوب نـگاه کـــن

شایــــــد اشـتـبـاهـــــی  

در گـوشه‌ کـوله بارت گـذاشـتــی...؟!

چــرا آدمـــا نمیـــدونن بعضــــــــی وقتهــــا خـــــداحافـــــظ یعنـــــــی :

ســـــرمو بچـــــسبـــون به سینــــه ت و

بگــــــو :

"خدافــــظ و زهــــر مـــار

بیخــــــود کــــردی میگی خدافـــــظ

مگـــــه میـــذارم بــــری؟!!

مــــــگه الکیــــــــه!!

به جای گندم از امروز، سیب می کِشمت
هــــــــــزار مرتبه آدم- فریب مــی کشمت
نه آنقدر کـــــه به دوزخ کشـــــانی ام این بار
به رغـــم وسوسه هایت نجیب می کشمت
پـــر از سکوت نیایش، پــر از شکــــوه دعا
وضو گرفته به امــــــن یجیب می کشمت
برای این که بدانی چه می کشم گــاهی
میان این همــه آدم، غـــــــریب می کشمت
و مثل پنجـــــــره هایـــی کـه رو به دیوارند
از آسمان و زمین، بی نصیب می کشمت
بایست! دار مسیحــــــم بـــه پـــا شود حـــــالا
شبی که بال گشـــــودی صلیب می کشمت
تــو شاعــــــرانه ترین هفت سین عمر منـــی
میان سفره فقط هفت سیب می کشمت!