حَـتــّــے اَگَــــ ـر ســآعَــــت شِــنــے رآ بَــــ ـرگَـرבآنـــے ،

بَـــرگَــشـتـَـنـے בَر کــآر نــیــســـت !

تِـــکــــرآر בآنـــــ ه هـــ ـآیــے کـه مـیـریـزَنـــ ـב ،

اَکـنـــ ـون تــو رآ بـے هـیـچ مُـلآحِـظــــ ه اے ،

בَر בآلآن هـــ ـآے زَمـــ ـآن مَـحـــ ـو مـیـــکُــنــَـنــב !

مَعشوقـــــــه اے پیــــدا کـَـــــــرده ام به نـــــام روزگـــ ــ ــ ـــــار !!!!

ایــن روزهـــــا سـَـخــــت مـَــرا درآغــــــوش خـــــویش

بــه بــ ـ ــازے گـــــرفته ا ـــــــــت !!!

من تمـــــام شــــــــعرهایم را


در وصــــــــف نیامدنت ســـــــــــــروده ام !


و اگر یــــــــــک روز ناگهـــــــــــان ناباورنه ســــــــر برسی

...

دســـــــــت خالی ,حیرت زده


از شاعر بودن استعفا خواهم داد!


نقــــــاش میشوم


تا ابدیت نقش پرواز را


بر میله های تمام قفس های دنیـــــــا


خواهـــــــم کشید.

ڪاشـــــ فقط بوבـے

وقتـے بغض مـےڪرבم!

بغلم مـےڪرבـے و مـےگفتـے...

ببینمـــــ چشمـــــاتو

منـــــو نگاه کـטּ...

اگه گریـ ـہ کنـے قهـــــر مـےڪنم میرمـــــا!!

بعضی ها را هرچقدر هـم که بــــخواهی،
" تــــــــــــــــــمام" نـــــــــــــــــــــمی شوند … !!!
هــــــــــمش به آغــــــــــوششان بــــــــــدهکار میمانی !
حضورشان "گــــــــــــــــرم" است ؛ سکوتشان خالی مــــــــــیکند دل ِآدم را …
آرامش ِ صـــــــــــــــــــــدایشان را کــــــــــــــــــــم می آوری !
هر دم هر لحظه "کـــــــــــــــــم" مـــــــی آوریشان …
و اینجا مـــــــــــــــــــــــن کـــــــــــــــــم دارمـــــــــــــت ..

بـ.د.هـ.کـ.ا.ر.ی. . . !

عجبــــ وفـــایـــی دآرد این دلتنگــــی…!
تنهـــــاش که میـــذآریـــی میــری تو جمـــع و کلّی میگـــی و میخنــــدی…
بعد کـــه از همه جـــدآ شدی از کـُنـــج تآریکـــی میآد بیرون
می ایستـــه بغـــل دستــتــــ …
دســتـــ گرمشـــو میذاره رو شونتــــ
بر میگـــرده در گوشــتـــ میگـــه:
خـــوبــی رفیـــق؟؟!!
بـــآزم خودمـــم و خـــودتــــ …